قلم من و دلهای میلونها ایرانی!
من به عنوان یک روزنامه نگار همیشه تیم ملی را خط قرمز خود می دانم . فرقی نمی کند تیم ملی فوتبال باشد یا گلف و پینگ پنگ .
فوتبال …کشتی …والیبال …بسکتبال…هندبال که گستره بیشتری در دنیا دارند بالطبع با پیروزی های خود بیشتر به خانه ها و خانواده ها حال خوش می دهند . ولی تیم های ملی در تمامی رشته ها را باید جوری نقد کنیم که تبعات منفی نداشته باشد ، باید جوری بنویسیم که نوشتن من حتی ذره ای کمک به پیروزی تیم ملی کند و این اکر باعث خوشحالی یک نفر از مردم کشورم شود ( سهم من همان خوشحالی یک نفر ) و یک جوان با پیروزی تیم ملی مسیر زندگی اش تغییر کند و به خود نهیب بزند که چرا من نتوانم و به جاده سلامت بیاید کارم و هدفم را خوب انجام داده ام .
تیم ملی فوتبال با پیروزی در جام ملت های آسیا می تواند لبخند را به مردم هدیه دهد ، دلها را به هم نزدیک کند ، شور و نشاط را در جامعه باعث شود و با وجود همه مشکلات دیدیم که با پیروزی بر امارات چه حس و حال مردم خوب شد . .پس برای موفقیت تیم ملی بازهم می نویسم ، به موقع انتقاد هم می کنم ولی فعلا به هموطنانی فکر می کنم که پای گیرنده ها نشسته اند و با هر گل تیم ملی با تمام وجود هورا می کشند و وقتی صعود کنیم صدای هلهله و شادی تمام کوی و برزن را فرا می گیرد و این همان وظیفه ای است که من روزنامه نگار دارم و انشالله حال دل مردم با قهرمانی خیلی خوب شود .
