قهرمانی فيك!

دن اریلی در كتاب مصائب زندگي صادقانه مي نويسد: شما با پوشیدن يك لباسِ مارک دارِ فيك می توانيد به راحتی به یك شخصیتِ متقلب تبدیل شده و به دیگران هم بی‌اعتماد شويد. احتمالاً خیلی از ما در طول زندگی حداقل براي يك بار هم كه شده لباسهای مارک دارِ بدل، تن مان کرده‌ ایم. اما کمتر کسی فکرش را مي كند که این رفتارِ به ظاهر بی‌اهمیت می تواند تأثیرِ منفی زيادي بر روی شخصیتِ آدم بگذارد. واقعیت این است که شواهد تجربی نشان می دهد كه بین پوشیدن لباسهای بدل و دست زدن به سایر اَعمالِ فریبکارانه ارتباط نزديكي وجود دارد. در یکی از آزمایش ها، شرکت‌کننده‌گان به سه گروه تقسیم شده و به همه آنها عینک هاي ‌آفتابی‌های برند داده شد. با اين تفاوت كه به گروهِ اول گفته شد: که عینک هاي شما اصل هستند. به گروهِ دوم گفته شد كه عينك هاي شما قلابی اند‌ ، و به گروهِ سوم هم هیچ حرفی در موردِ اصل بودن یا نبودن عينك ها زده نشد! سپس، به تمامي شرکت‌کننده ها یك تستِ ریاضی داده شد تا حل کنند. البته زمینه‌ تقلب هم فراهم بود.اما نتیجه كار چه شد: در گروهِ سوم، که هیچ اطلاعاتی درباره‌ عینک ها به آنها داده نشده بود، میزانِ تقلب ۴۲ درصد بود! اما در دو گروهِ دیگر نتایج کاملاً متفاوت بود. در گروهِ اول، که باور داشتند آن عینک ها اصل هستند و در نتیجه تصورِ مثبتی درباره‌ خودشان پیدا کرده بودند، میزان تقلب فقط ۳۰ درصد بود. اما در گروهِ دوم، تأثیرِ منفی استفاده از عینک های تقلبی آنقدر زیاد بود که ۷۴ درصد از شرکت‌کننده‌ها دست به تقلب زدند! كه اين مورد حیرت‌آور بود! در همه جای دنیا رسم بر این است که تیم‌هاي ورزشي بر اساس نام و عنوان آن مسابقات انتخاب و سپس به آنها اعزام ‌شوند. یعنی وقتی صحبت از مسابقات جهانی مدارس می‌شود، توجیه هر علاقه مند به ورزشي این است که مدرسه اي كه مي خواهيم آن را به رقابت‌های جهانی دانش آموزي اعزام کنیم، همان تیمی است، که در مسابقات آموزشگاه‌ها در سطح شهرستان، سپس استان و متعاقب آن کشور به مقام قهرمانی رسیده و با شايستگي این شانس را پیدا کرده است که در مسابقات جهانی دانش آموزي حاضر شود و در آن سطح از مسابقات هم شانس خود را بیازماید. تفکر صحیحي که اگر از سوی مسئولان تصمیم گیر و تصمیم ‌ساز ورزش در آموزشگاه ها، جدی گرفته شود، می‌تواند باعث ايجاد عادت‌های خوبی از جمله آموزش صداقت در بین دانش آموزان ورزشکار شود. اتفاقی که متاسفانه تا به امروز نیفتاده و بعید هم به نظر می‌رسد که بیفتد، چرا که در شرايط كنوني چنان، آفت نتیجه‌گیری، بلای جان ورزش ایران و ورزش دانش آموزی شده است که حد و حصری را نمي توان براي آن متصور شد. وقتی در چنین شرایط و با چنين تفكري تیم‌های ملی رشته‌های ورزشی را به جاي تيم هاي دانش آموزي به مسابقات جهانی دانش آموزي اعزام می‌کنیم و بعد هم با کسب عنوان قهرمانی “فیک” آن را همه جا خرج كرده و مي كنيم، دیگر نباید انتظار بیشتری از این ورزش داشت ورزشی که قرار است استعدادهایش در آموزشگاه‌ها پرورش يافته، در باشگاه‌ها شکوفا شده و در فدراسیون‌ها نیز برای افتخار آفرینی به ایده آل‌هايش برسد.