كشورهاي آغاز كننده
کنفدراسیون فوتبال آسیا AFC و حواشی آن ( بخش اول )
كشورهاي آغاز كننده
✍🏻 عباس ترابيان
جالب است بدانید، ضرورت به وجود آمدن AFC قبل از همه کشورهای آسیایی، توسط کشورهای شرق این قاره احساس شد، و علیرغم نقش بسیار کمرنگ فعلی کشور فیلیپین، این کشور در هشتم ماه می (1954)، ١٣٣٣ شمسی، جلسه اي را در پایتخت اين کشور، يعني مانيل برگزار و اساسنامه کنفدراسیون فوتبال آسیا با حضور ۱۲ کشور آسیایی به امضا رسید. و كئونگ آسئونگ از فیلیپین ریاست AFC را از سال 1954 تا 1958 بر عهده داشت و بعد از آن سازمان بوجود آمده با موافقت همه کشورهای عضو به مالزی و شهر کوالالامپور منتقل شد. ۱۲ کشور آغاز کننده فعالیت AFC عبارت بودند از: افغانستان، برمه (میانمار)، چین تایپه (تایوان)، هند، اندونزی، ژاپن، کره جنوبی، پاکستان، فیلیپین، سنگاپور، ویتنام و هنگ کنگ. همانگونه که ملاحظه می‌شود، بسیاری از ۱۲ کشور آغاز کننده که فعالیت خود را زیر نظر AFC آغاز کردند، نقش پررنگی در فوتبال امروز آسیا ندارد. مثلاً افغانستان که بنابر شرایط سیاسی کشورش، دائما در تغییر و تحول صاحبان قدرت با تفکرات بسیار متفاوت بوده، هیچگاه نتوانست فوتبال را دارای اهمیت بین‌المللی مورد توجه قرار دهد. فیلیپین كه خود اولین رئیس کنفدراسيون را برگزید، نیز بنابر توجه بسیار زیاد کشورش به بسکتبال، فوتبال را اولویت قرار نداد. سنگاپور نیز متناسب با وسعت بسیار کم کشورش است و به طبع جمعیت ناچیز علاقمند به رشد در فوتبال، نتوانست جهش قابل توجهي را داشته باشد. هند و پاکستان نیز بنابر علاقه بسيار مردم این دو کشور به ورزش هاکی و کریکت و از سویی بودجه ناچیز ورزش آنها نتوانستند در سطح بعضی از کشورهای همجوار قرار گیرند.
