لزوم مدیریت زمان در نظام‌تربیت بدنی و ورزش قهرمانی؛
يکی از نکات کلیدی در مباحث مدیریت، تبدیل منابع به منافع و داشتن نظام جامع جمع آوری اطلاعات در ورزش به منظور تصمیم گیری و تصمیم سازی اصولی در سطوح مختلف است.
متاسفانه باید اعتراف کرد، مجموعه اقدامات گذشته غالبا به صورت سنتی و دم دستی صورت گرفته و به تعبیری به روش جزیره ای عمل شده است.
بعد از پایان مسابقات آسیایی هانگژو در چند مرحله عملکرد کاروان اعزامی در عرصه مدیریت و راهبری ورزش قهرمانی را زیر ذره بین بردیم و از زوایای مختلف از جمله موضوعات مهم مدیریت منابع انسانی، مدیریت اقتصاد، مدیریت زمان و لزوم ساماندهی فعالیت‌های ورزش حرفه ای را بررسی و تحلیل کردیم..در ادامه با مقایسه آماری در جدول توزیع مدال‌ها سعی کردیم تا به نقاط ضعف و قوت عملکرد فدراسیون‌ها و ورزشکاران پی برده و راه برون رفت از این شرایط را پیش پای مسئولان بگذاریم.
خوشبختانه همکاران ما در رادیو ورزش هم مباحث مهم و تحلیلی در باره جایگاه علم آمار در مدیریت ورزش را در روزهای گذشته داشتند.یقینا کارشناسان و اهالی فن در این خصوص نظرات تخصصی ارائه خواهند داد.
آنچه که امروز در عرصه ورزش به شدت به آن نیازمندیم، داشتن اطلاعات دقیق و شفاف و آمار صحیح از ورزش- اعم از ورزش همگانی و قهرمانی است تا بر اساس داده ها و اطلاعات بدست آمده به طراحی و برنامه ریزی اصولی بپردازیم. در این ارتباط لازم است در فصل جدید مدیریت ورزش- پلی ارتباطی – با مرکز آمار ایران و مدیران متخصص و متبحر در حوزه فن آوری اطلاعات برقرار و در مباحث مهم آمایش سرزمینی ، به نحوی صحیح فعالیت‌های ورزشی مدیریت شود.
متاسفانه در تمامی حوزه های اقتصادی، فرهنگی ، سیاسی و اجتماعی با تناقض هایی در ارائه آمار مواجه هستیم.ورزش هم از این قاعده مستثنی نیست و به دلیل نبود پایگاه‌های داده مناسب و زیر ساخت های آماری دچار تناقض هایی آشکار هستیم. از طرفی اگر آمار و اطلاعات درست و دقیقی هم داشته باشیم، اما در به کار گیری افراد متخصص و مجرب در حوزه مدیریت ورزش عملکرد درستی نداشته باشیم و یا امکانات و بودجه کافی و اصولی در دسترس نباشد مجموعه تلاش‌ها بی نتیجه می ماند. بنابراین باید در ورزش به صورت یک زنجیره و حلقه های به هم‌پیوسته عمل کرد. با کمال باید اعتراف کنیم در ادوار گذشته با تحمیل نیروهای غیر متخصص و غالبا از عناصر سیاسی و جبهه ها و نهادهای آشنا به ورزش خسارت جدی دیدیم که اوج آن در دوره مدیریت سجادی در وزارت ورزش رخ نمود. باید این تفکر را کنار گذاشت و در میدان عمل حامی ورزش و مدیریت جدید آن بود. امروز وقت تقسیم غنائم نیست و در چشم به زدنی بازی‌های المپیک از راه خواهد رسید. باید از مدیریت و نگاه خوب هندی ها به ورزش و ارتقا اصولی آنها در این عرصه الگو گرفت. در سال ۲۰۱۰ در گوانگجو نگاه تحولگرا و زیر بنایی هندی ها را به‌عینه دیدم. این‌مسیر سیزده ساله با طراحی و برنامه ریزی طی شد و به هدف رسید. اگر ما درجا زدیم و پسرفت داشتیم به دلیل غفلت و مدیریت غلط گذشته بوده است. در گوانگجو- لازلو مربی تیم تیراندازی ایران می گفت: شما در بخش بانوان دارای ظرفیت‌های بالقوه ای هستید. این توانایی به دلیل هوش بالا و تمرکز و یاد گیری خوب بانوان شما است. باید در بخش بانوان رشته های مدال آور از جمله تیراندازی، کاراته، ووشو ،تکواندو ، دوومیدانی و شطرنج را جدی بگیرید و سرمایه گذاری بیشتری در بخش جوانان داشته باشید.( در دوره بعدی در اینچئون کره جنوبی نجمه خدمتی در سن هفده سالگی به مدال طلای تیراندازی رسید و ادعای لازلو اثبات شد). امروز همه به ظرفیت خوب در ورزش های جدید و مدال آور از جمله اسکیت، شطرنج و کوراش و …پی برده ایم و توانایی بانوان را در قایقرانی باور کرده ایم. در کنار آن باید به کشتی اهتمام بیشتری داشته باشیم .وزنه برداری را تقویت کنیم. تکواندو ، کاراته ، ووشو و کبدی در شهرستانها علاقمندان زیادی دارد. باید به ورزش بها بیشتری داد.از دولت و‌مجلس هم انتظار داریم به ورزش نگاه دسته اولی داشته باشند و بااختصاص بودجه بهتر حامی ورزشکاران و قهرمانان باشند.
