مدال طلا زیبنده بانوی قهرمان ایرانی
در عصری که قهرمان سازی های پوشالی و ریخت و پاش های میلیاردی بیداد می کند و تمامی اخبار ورزش ایران تحت تاثیر فوتبال قرار دارد، بسیاری از ورزشکاران رشته ها از جمله رشته های پایه و مادر مورد غفلت و بی مهری قرار گرفته اند. مسئولان ارشد ورزش کشور در حرف و ادعا همواره از اهمیت رشته های دوومیدانی،ژیمناستیک و شنا و تیراندازی سخن می گویند،اما در میدان عمل حمایتی خاص را شاهد نیستیم. نگاه تک بعدی و بمباران رسانه ای و خبری پیرامون رشته فوتبال،جفا به دیگر ورزشکاران است. قهرمان سازی های پوشالی و گفت و شنودهای بی خاصیت با برخی از فوتبالیست ها،که این روزها مایه گلایه و شرمساری شد،نشان از نگاه غلط ما دارد.
ریحانه مبینی دانشجوی دکترای دندانپزشکی که در مسابقات اخیر در پرش طول قهرمان شد و با پرشی استثنایی بر بلندای سکوی آسیا ایستاد،حاوی یک دنیا پیام ویژه بود و به مدیران و اهالی ورزش و رسانه تلنگر زد!
مبینی در آران و بیدگل امکاناتی درحد و اندازه یک ورزشکار آماتور هم نداشته است. کلیپ هایی که از تمرینات او در شهرستان در سالهای گذشته دیدیم،به وضوح گویای فقر امکانات بود،اما این ورزشکار پرصلابت با اراده آهنین و هدف گذاری خاص،در دو جبهه علم و ورزش ، پله های ترقی را درنوردید. توفیق شگرف در رشته سخت دندانپزشکی و همزمان تلاش طاقت فرسا و بی بدیل در پرش طول حقیقتا قابل ستایش است. نمونه هایی از این دست از ستاره های استثنایی و البته گمنام را در سرتاسر کشور سراغ داریم که تنها بر اساس استعداد ذاتی خود به مدارج عالیه رسیده اند.
ریحانه مبینی در پرش طول و رشته دوومیدانی، مبینا نعمت زاده و ناهید کیانی در تکواندو،مهدی الفتی در ژیمناستیک و بنیامین فرجی نابغه ۱۴ ساله تنیس روی میز ایران و جهان، از جمله ستاره های ورزش کشور هستند که به روش گلخانه ای رشد کرده و به مدارج عالی رسیده اند.
نجمه خدمتی را سالها پیش در اینچئون کره جنوبی در تیراندازی بازیهایی آسیایی دیدم که در سنین پایین از بیرجند به تیم ملی رسید و به مدال طلا دست یافت. متاسفانه همین نفرات را بخوبی زیر چتر حمایت قرار نمی دهیم و در بزنگاهها رهایشان می کنیم. مناقشه ها و کش و قوس هایی که در سال جاری در دوومیدانی شاهد آن بودیم،موجب نزول برخی از قهرمانان از جمله حسین رسولی در رشته پرتاب دیسک شد.رسولی در مسابقات قهرمانی آسیا در کره چهارم شد و رکوردی ضعیف داشت. با خواهران منصوریان در ووشو هم برخوردهایی شایسته نداشتیم. در ژیمناستیک که سالها دعوا و مرافعه مدیریتی بود، مهدی الفتی سر بر آورد و در المپیک در جمع بزرگان جهان قرار گرفت. شوربختانه در خصوص حفظ قهرمانان و حمایت روحی،روانی وپشتیبانی فنی از آنها مدیریت درستی نداریم. در آستانه مسابقات بین المللی و با تدارک مقطعی برای مدال آوری قهرمانانمان تلاش می کنیم،اما بعد از پایان این رویدادها همه را رها می کنیم. این نگاه غیرحرفه ای و مقطعی با انتظارات جامعه ورزش منطبق نیست و برای رفع و رجوع آن باید کمیته ای را موظف کرد تا آینده سازان و ستاره های شاخص ورزش کشور را زیر نظر بگیرند و در تدارک و حمایت میدانی از آنها تلاش کنند.
