مشکل قلعه نویی است یا طارمی؟!
گلزنی مهدی طارمی به غولهای اروپا یک افتخار برای فوتبال آسیاست و حالا گلی که کاپیتان ایران هفته گذشته به رئال مادرید زد هم آمادگی بالای خودش را به رخ کشید و هم اینکه نامش را به عنوان یکی از گلزن ترین بازیکن آسیایی برابر ابرقدرت های اروپا بار دیگر سر زبانها انداخت. پس ار گلزنی به یوونتوس چلسی اتلتیکومادرید، لیورپول، میلان و حالا در بالاترین سطح رقابتهای باشگاهی جهان رئال مادرید دروازه اش توسط مهاجم ایرانی المپیاکوس فتح شد و مهدی طارمی با گلزنی در این دیدار یازدهمین گل خود در لیگ قهرمانان اروپا را به ثمر رساند تا مشترکا با ماکسیم شاتسکیخ و پس از سون هیونگمین (۱۹ گل) در رده دوم بهترین گلزنان آسیایی این رقابتها قرار بگیرد. اما طارمی در تیم ملی ایران فاقد آن طراوت و شادابی است که در اروپا از او سراغ داریم. در اینجا باید از جعبه سیاه قلعه نویی یعنی ( الهویی ) و خیل دستیارانش سوال کنیم که ایراد کار کجاست؟
قلعه نویی نمی تواند از قدرت کامل طارمی استفاده کند یا طارمی در بازی های ملی بیشتر خود مراقبتی می کند؟! تا جایی که بیاد داریم کی روش برخی مواقع طارمی و حتی سردار را یک نیمه نیمکت نشین می کرد. آن هم وقتی که ۴ سال جوانتر بودند و همواره اینها را تشنه بازی و گلزنی نگه می داشت. اتفاقات جامملت ها و اخراج طارمی در بازی سوریه و بهترین بازی ایران با قلعه نویی مقابل ژاپن بدون طارمی، متعاقب آن بازی ضعیف برابر قطر در نیمه نهایی در روزی که طارمی خیلی بی انگیزه بود تا در دقیقه ۷۰ تعویض شود همه و همه نشانه هایی است برای قلعه نویی که تسلط خودش را بر برخی ستاره های کاغذی بیشتر کند. اتفاقات مسابقه با ازبکستان و تمرد و خودسری طارمی نوعی بی احترامی به سرمربی تیم ملی بود. درست چند روز بعد با یک پرش جانانه به رئال گلزنی کرد تا به این پارادوکس و نوع بازی دوگانه ملی و باشگاهی طارمی برسیم. انشالله که این معادله دو مجهولی را امیر قلعه نویی تا زمان آغاز جام جهانی حل کند و تنها راه حل آن، همان کاری است که مربیان بزرگ از جمله کی روش می کرد. نیمکت نشینی در یک مسابقه مهم فیفا دی و میدان دادن به جوانترها تا طارمی متوجه شود که رقیب های جدی برای جام جهانی دارد!
