نتایج تامل برانگیز آزادکاران جوان در جهانی بلغارستان

سوت پایان رقابت های کشتی آزاد قهرمانی ۲۰۲۵ جهان در حالی به صدا در آمد، که هشت نماینده کشورمان با کسب یک مدال طلا، دونفره و دو برنز به کار خود پایان دادند. در این دوره از مسابقات تیم کشتی آمریکا مقتدرانه به عنوان قهرمانی دست یافت. روس ها که همچنان امتیازات آنها به حساب نمی آید دوم شدند، قزاقستان در جایگاه سوم ایستاد و آزادکاران کشورمان در واقع چهارم شدند. هر چند همانطور که ذکر شد با توجه به عدم محاسبه امتیازات روس ها به دلیل جنگ با اوکراین، مدال برنز تیمی به ما رسید. پرونده کشتی آزاد ما در جهانی بلغارستان با تک مدال طلای مهدی یوسفی، دو نقره ابوالفضل محمد نژاد و اهورا خاطری و دو برنز ابراهیم الهی و ابوالفضل رحمانی بسته شد. این نتیجه نه چندان دلچسب، علی رغم آنکه سال گذشته نیز امتیازات روس ها محاسبه نشد حکایت از تنزل یک پله ای ما دارد. امسال نیز در حالی روی سکو رفتیم که به دلایل گفته شده امتیازات روس ها محاسبه نشده.
نکته قابل تامل دیگر، کسب تنها یک مدال طلا توسط کشتی گیران ما در جهانی امسال بود حال آنکه روس ها و آمریکایی ها به عنوان رقبای اصلی ایران در کسب طلا نیز وضعیت بسیار بهتری نسبت به کشتی گیران ایران داشتند. تیم جوانان کشتی ما سال گذشته سه طلای ارزشمند به دست آورده بود. به عبارت دیگر در جهانی ۲۰۲۴، تنها ده امتیاز با تیم اول فاصله داشتیم. همین تیم سال ۲۰۲۳ با پشت سر گذاشتن رقبای اصلی مقتدرانه از سکوی جهانی بالا رفته بود. امسال اما شرایط بسیار متفاوت شد بطوری که آمریکایی ها ۵ طلا کسب کردند و با ۷۴ امتیاز اختلاف ضمن اینکه فاصله زیادی از ما گرفتند، حاشیه امنی نیز برای خود تعریف کردند. بدیهی است کم کردن این فاصله در کوتاه مدت کار ساده ای نخواهد بود
حاصل کلام آنکه نتایج آزادکاران جوان در جهانی بلغارستان درخور کشتی ایران نبود. این نتایج با توجه به شناخت کافی و حضور طولانی مدت غلامرضا محمدی از تیم های ملی رده های مختلف تامل برانگیز می نماید. او سال ها در کسوت مربی و سرمربی کنار تیم های نوجوانان، جوانان و بزرگسالان حضور داشته و از نزدیک در کوران کار قرار داشته است. بنابراین او بهتر از هرکسی می تواند در خصوص نتایج اخیر و عملکرد کلی تیم جوانان توضیح دهد. سرمربی تیم ملی باید روشن سازد چرا کشتی گیران ما در مصاف مستقیم با رقبای درجه اول یعنی آمریکا و روسیه نتیجه لازم را کسب نمی کنند؟ آیا رقبا مسیر موفقیت را بهتر از ما طی می کنند یا مشکلات و مسائل دیگری در میان است که دست مربیان را برای رسیدن به اهداف مورد نظر بسته است؟
ختم‌ کلام آنکه شکست یا کسب نتایج ضعیف در یک میدان مسابقه فاجعه نیست اما اگر قرار باشد تیم و رشته ای که ورزش اول و مدال آور کشور محسوب می شود گام به گام عقب نشینی کند و مسئولین ذیربط راهکاری برای تجدید قوای این تیم نداشته باشند آنگاه باید برای آینده بیمناک بود.