نفوذ کلام را باید از جباری آموخت!
در فوتبالی که پر از هیاهو و جنجال و مرافعه است و مسابقه بیانیه باشگاهها بیداد می کند و برخی بی جهت و نابجا حرف می زنند، چقدر زیبا است وقتی با کلام نافذ، علمی و تخصصی مجتبی جباری مواجه می شویم. او همانطورکه در مستطیل سبز نمایشی جذاب داشت و در میانه میدان می درخشید، حالا در حرف زدن، بجا سخن گفتن و ارائه تحلیل درست هم الگوی جامعه فوتبال و ورزش کشور شده است. این نگاه اصولی و مدبرانه, متاثر از مطالعات علمی و تخصصی است و یک شبه بدست نیامده است. مجتبی جباری در سالهای طولانی که از عرصه فوتبال دور بود، به کتاب و تحقیق و تامل در این زمینه روی آورد. متاسفانه جامعه ما خیلی با کتاب و کتابخوانی و تحقیق مبانی علمی میانه ای ندارد. این موضوع در ورزش و فوتبال نقش پر رنگ تری دارد. سالهای متمادی است، بانگ بر می آوریم که در فوتبال از قافله عقب افتاده ایم. اصول علمی و نگاه تخصصی به فوتبال پایه مغفول مانده است. سرمایه های انسانی و منابع مالی از دست می رود. تاسف آور اینکه طیفی از بزرگان ،موسپید کرده ها از جمله پیشکسوتان سرخابی هم در مصاحبه ها و نشست های رسانه ای بجای تحلیل فنی و جامع از دلایل پیروزی ها و شکست ها به جنگهای زرگری روآورده اند. انگ زدن به این و آن و تاکید بر این نکته که عده ای نمی خواهند ما قهرمان شویم، عملا نخ نما و تکراری شده است. نفوذ کلام و شجاعت در گفتار را باید از مجتبی جباری آموخت که برای دلخوشی و خوشایند این و آن سخن نمی گوید.او با واقع بینی و نگاه اصولی از خطر فوتبال در آینده حرف می زند و عدم توجه به فوتبال پایه را گوشزد می کند. اینکه دلایل عدم موفقیت استقلال را در چند سال گذشته جدا از مقوله مدیریت بدانیم و دیگران را مقصر قلمداد کنیم،در واقع به بیراهه رفته و آدرس غلط به مردم و هواداران داده ایم. او در ابعاد فنی هم نقطه نظراتی ظریف و صائب دارد و به صراحت می گوید،عملکرد یک بازیکن را تنها نباید با پاس گل، زدن گل و دفع توپ و بسته نگه داشتن دروازه خلاصه کرد. توجه زیاد به این اعداد و ارقام و آمارها زیانبار است و مدیران و مسئولان را از اهداف اصلی دور می کند. امروز همه باید تلاش کنیم تا عقب ماندگی هایمان را در فوتبال پایه واصلاح ساختار باشگاهی جبران کنیم. رسیدن مجدد به جام جهانی یک توفیق بزرگ محسوب می شود.باید از این ظرفیت بدرستی بهره برداری کرد و شیوه و روش مدیریت را با اصول علمی و تخصصی منطبق کرد. دلخوش بودن به رنکینگ فیفا وحضور پیاپی در جام جهانی و حذف تکراری در گروه مقدماتی در سنوات گذشته چه آثاری در فوتبال ما داشته است. آیا نظام درست باشگاهداری را آموخته ایم.؟ در موضوعات اقتصادی و صنعت فوتبال آیا با الفبای آن آشنا شده ایم؟ در ایجاد امکانات نرم افزاری و سخت افزاری از جمله زمین و ورزشگاه و وسایل اولیه تمرین در باشگاهها تا چه اندازه توفیق داشته ایم؟ در کنار این نکات باید بجای حرف زدن و چسبیدن به صندلی های مدیریت و بیرون راندن افراد- به کار جمعی و علمی – دل سپرد. گاهی سکوت و خاموشی و حرف نزدن برخی افراد به سود فوتبال ما است. فوتبال را نباید اختصاصی،جناحی و سیاسی کرد. مردم و هواداران با این پیروزی ها شاد و مسرورند و با شکست ها زانوی غم بغل می گیرند.
نباید ذائقه مردم را با عملکرد غلط تلخ کنیم وبی دلیل و نابجا صندلی مدیریت را اشغال کنیم.فوتبال همانطورکه به تحول گرایی و جوانگرایی نیاز مبرم دارد ،در عرصه مدیریت هم باید راه را برای ورود نیروهای متخصص و جوان از جمله مجتبی جباری ها باز کند تا در مسیر پیشرفت و کار علمی گام بردارد.
