نقاب ها را از چهره بردارید!
بعضی ها می خواهند ادا در بیاورند، برخی های دیگر نقاب می زنند، برخی ها خودشانند و هر نیم قرن یکی از میلیونها می شود غلامرضا تختی و نیم قرن بعد یکی می شود رسول خادم
رسول هم اغلب با لباس کار دیده می شود البته نه با شلوار ۶ جیب و تسبیح . او لباس کار برتن می کند تا برای همنوعانش کاری انجام دهد بدون انگشتر عقیق و بدون ذکر بلند خواندن روی صندلی در جمع و بدون آنکه سفارش کند دوربین‌های خودی به صورت خودجوش تصویرش را بگیرند و‌وایرال کنند! الان پیمان یوسفی خیلی خوش شانس است که تصویرش وایرال شده اما پیمان یوسفی اگر می خواست وایرال شود خیلی زودتر از اینها با خیلی های دیگر که محبوب جامعه ورزش و کشتی هستند در فضای مجازی گپ و گفتی انجام می داد. این از بدشانسی برخی دوستان است که در روزگار نقاب زدنها مردم لحظه به لحظه تصاویر رسول وطن را از روستاهای زهک و سرباز و زابل و عرق ریزان وایرال می کنند، باید هم دوستان عصبانی شوند. اما دور از جان برخی دوستان باید عرض کنیم که خادم مردم بودن در این دنیایی که برای برخی از روسای فدراسیون هایش انگشتر عقیق بدست و حرفهای دهه شصتی ارزش محسوب می شود به این سادگی ها نیست .
دلا تا بزرگی نیاری بدست بجای بزرگان نشاید نسبت
