نوبخت: این آمادگی را دارم که مسافت کره زمین را بدوم!
بدون شک یکی از مظاهر اراده و صرف فعل خواستن است. چهل سال است که می دود و وزنش از 65 کیلو تجاوز نکرده است. وقتی سرباز بود و در جبهه های نبرد حق علیه باطل از ناحیه ستون فقرات مجروح شد، کمتر کسی به بازگشت دوباره او فکر می کرد، اما او بازگشت تا ثابت کند که اگر انسان خودش بخواهد، هر غیر ممکنی، ممکن است. با دیدن انسان هایی که بنوعی از مواد مخدر آسیب دیده اند، حالش بد می شود و بخاطر همین هم هست که بیشتر فعالیت های خود را معطوف به دنیای عاری از اعتیاد ساخته است.
شهاب نوبخت متولد نهم آذرماه سال یکهزاروسیصدوچهل و شش در شهر ساری است. او یک کوهنورد خوب، یک دونده حرفه ای، یک پینگ پنگ باز و یک دوچرخه سوار سختکوش است. اما فوتبالیست خوبی هم بود، و در تیم هایی که بازی می کرد، سمت راست از دفاع تا حمله در تسخیر قدرت دوندگی بالای او بود، بطوری که همبازیان و بچه محل هايش به او لقب ” تایسان ” را داده بودند! انسان آرامی است و تا از او سوالی نشود، پاسخی نمی دهد و وقتی هم که لب به پاسخگویی باز می کند، در پس تمامی حرف هایش هم منطقی نهفته است. با هیجان حرف می زند و حواسش به همه جا و همه چیز هست! پسرش پینگ پنگ را حرفه ای و در ليگ كرواسي بازی می کند و دخترش نیز پینگ پنگ باز ماهری است که البته از پدری مثل او داشتن چنین فرزندانی اصلا هم بعید بنظر نمی رسد. در زمان جنگ تحمیلی سرباز بود و از مجموع 28 ماه خدمتی که انجام داد، 25 ماه آن را به عنوان بهیار در داخل خاک عراق گذراند و همان جا هم بود که از ناحیه ستون فقرات دچار مجروحیت شد، مجروحیتی که پزشکان متخصص دویدن نرم را هم برای او ممنوع کرده بودند، اما او با اراده ای مثالزدنی و با تقویت ماهیچه های اطراف ستون فقرات خود، چنان کرد که امروز می تواند 45 کیلومتر را بدود! انسان قدرشناسی است و از استاد عزیزیان که در انزلی اقامت دارد و مربی اوست به نیکی یاد می کند و او را عامل اصلی موفقیت های خود می داند. در دوران کودکی، فاصله خانه تا محل تحصیلو خيلي از مسافت هاي ديگر را می دوید و اگر در آن زمان استعداد او کشف می شد شرایط برای دوومیدانی ایران بگونه دیگری رقم می خورد. صعود به قله دماوند در سال 1398 و بسیاری از قله های دیگر را در کارنامه پر افتخارش به ثبت رسانده است. او علاوه بر کوهنوردی در دوومیدانی استقامت هم عناوین قابل توجهی دارد. در سال جاری یعنی سال 1402 در رقابتهای 42 کیلومتر ماراتن استانبول این مسافت را در 3 ساعت و 31 دقیقه طی کرد تا رکوردی از خود بر جای گذاشته باشد و این در شرایطی بود که او یک ماه قبل از برگزاری مسابقه دچار کشیدگی دوقلوهای پا شده بود و نمی توانست آنطور که دلش می خواهد تمرین کند. اما با همه این اوصاف این رکورد را مختص خودش دارد که در هر شرایطی روزانه 15 کیلومتر را می دود! آنهایی که در پل سفید، زیرآب، شیرگاه و …. اقامت دارند او را بخوبی می شناسند. او بدفعات مسافت 45 کیلومتری پل سفید تا قائمشهر را دویده است. در تیرماه امسال و هم زمان با روز جهانی مبارزه با مواد مخدر فاصله 42 کیلومتری بابل تا ساری را دوید تا نشان دهد که هنوز خوب می دود. در فصول سرد سال و آنجا كه امكان استفاده از فضاي بيروني نبود در خانه بر روی تردمیل می دوید و در مدت 8 سال 3 تردمیل را از كار انداخت! بخاطر علاقه ای که به دویدن دارد تا به امروز اصلا به مربیگری فکر نکرده است. الگوهایش استاد مقدس و حسین فاضلی هستند. مقدس در مشهد روزگار می گذراند و علیرغم داشتن 88 سال سن روزی 12 کیلومتر می دود و حسین فاضلی هم با 69 سال سن در رقابتهای ماراتن ترکیه در 15 کیلومتر قهرمان جهان شد تا ثابت کرده باشد که سن شناسنامه ای تنها یک عدد است. آرزوی آرمانی بزرگی دارد و با اشتیاق تمام می گوید: اگر بدانم که روزی جهانیان داوطلب این مهم شده اند که اعتیاد را ریشه کن کنند، حاضرم مسافت کره زمین را بدوم و با آن کار نوید بخش جامعه ای پاک و عاری از اعتیاد باشم.
