نیمکت شلوغ تیم ملی!
یکی از موارد قابل توجه در دیدارهای تیم ملی فوتبال ایران در رقابت های جام ملت های آسیا در دوحه، نیمکت شلوغ و پر تعداد آن بود. نیمکتی که تعداد کادر فنی و دیگر نفرات آن بیشتر از تعداد بازیکنان ذخیره آن به چشم می آمد! نیمکتی که هر بار دوربین بر روی آن می رفت، شکل صندلی های پر و آدم های اضافی ایستاده، بد شکلی در ذوق می زد! نیمکتی که بی شباهت به نیمکت گل گهر سبرجان در فصل قبل نبود! البته شاید برخی دوستان مدعی شوند که اینها همه کادر فنی تیم ملی فوتبال ایران بوده، و باید هم آنجا می بودند، اما ما در این چند وقت هر چه نیمکت تیم های ژاپن، قطر، کره جنوبی، اردن، استرالیا و … را نگاه کردیم این حجم از آدم های باصطلاح فنی را ندیدیم! و همین مسئله بهانه ای شد تا، با پایان جام ملت ها برای ما، به این مطلب مهم اشاره کنیم! تا شاید دوستان برای بازیهای بعدی شکل ظاهری بهتری به نیمکت تیم ملی ایران داده و آرامش بهتر و بیشتری را به آن تزریق نمایند، چرا که اگر هر کدام از این دوستان نیمکت نشین فقط یک کلمه را می خواستند، به داخل زمین انتقال دهند، شما ببینید، که چه همهمه ای بر پا و چگونه این مسئله سردرگمی بازیکنان را رقم می زد! مربیان و افرادی که با مسئولیت یا بدون مسئولیت فقط می خواستند که در کنار نیمکت تیم ملی فوتبال ایران باشند و دیگر برایشان فرقی نمی کرد که جا برای نسستن ۹۰ دقیقه ای به آنها می رسد و با اینکه نمی رسد، همانهایی که با پایان بازی به جمع نیمکت نشینان اضافه و ایستاده اتفاقات پایان بازی را تماشا می کردند! البته در باره جملات گهربار سرمربی تیم ملی هم سخن بسیار است که به وقتش به آنها نیز خواهیم پرداخت. آنجا که سرمربی تیم ملی فرمودند: گلر خوب از پدر و مادر خوب هم بهتر است! یا قبل از بازی اول فرمودند: نقطه قوت تیم فلسطین در دفاع متمرکز آنهاست! و یا آنجا که اشاره داشتند، این تیم ملی می تواند تا پایان جام جهانی هم کارش را ادامه دهد! و یا …
برای نتیجه گیری بهتر، در اینجا از جمله بک بزرگ وام می گیرم که می گفت: مربیان بزرگ با دستیاران بزرگتر از خودشان کار می کنند و مربیان کوچک با افرادی کوچک تر از خودشان، تا بلکه به این واسطه پررنگ تر جلوه گری کنند!
