ورزش، دغدغه شما نیست آقای رئیس جمهور؟

تا اینجا، مناظره های فراوان چند وجهی و دو وجهی از کاندیداهای ریاست جمهوری دیدیم. حرف های جدی بسیاری رد و بدل شد. درباره اقتصاد، سیاست خارجی، سیاست داخلی، شیوه مدیریت، بنزین و حتی اینترنت….. اما دریغ از یک خط برنامه در مورد ورزش. انگار ورزش، هیچ وقت جدی انگاشته نمی شود. مثل زنگ ورزش. در زمان تحصیل، با ما به گونه ای رفتار کردند که ورزش را درس ندانستیم یا جدی نگرفتیم. با زنگ تفریح تفاوتی نداشت و همین فکر زنگ زده، با ما بزرگ شد. حالا ورزش، هیچ جایگاه جدی و قابل تعریفی در برنامه مدیران ما ندارد…. و نتیجه حاکمیت این نگرش، همین مناظره هاست که از هزاران دقیقه برنامه رادیویی و تلویزیونی کاندیداها و نمایندگانشان، چند ثانیه هم از ورزش نمی شنویم. انگار همه باید برنامه ساختاری و علمی برای پیشبرد امورشان داشته باشند، جز مدیر ورزش. انگار همه باید حرفه ای باشند جز مدیران ورزش که فقط کافی است یک سوت به دست شان بدهی و چند تا توپ ورزشی! کاندیداهای ریاست جمهوری ایران حالا دو نفر هستند: اما هیچ یک درباره ورزش صحبت نکرده اند و نمی دانیم نگاهشان به ورزش، سطحی است یا عمقی. ورزش ایران در دوره نهم ریاست جمهوری، به یکباره با جهش چشمگیر بودجه در بخش اجرایی و عمرانی مواجه شد؛ اما آن پول وارد کانال برنامه های هدفمند نشد تا این پول هنگفت که می توانست 4 آلیانز آره نا برای ما بسازد، صرف پروژه های نیمه استاندارد و خرد بی ثمر شود. پروژه هایی که افتتاح نشده، مستهلک شدند. حالا ورزش با همان میزان اثرگذاری در لایه های اجتماعی، با بودجه ای اندک و غیر قابل مقایسه با پول آن دوره، اداره می شود. حالا المپیک پاریس را در پیش داریم و نگاه های مضطرب مدیران به ما می گوید نباید چندان به عملکرد این اعزام امیدوار باشیم. به این دلیل که از 4 سال قبل دغدغه المپیک را نداشتیم و تازه متوجه شدیم قرار است در رویدادی با این وسعت شرکت کنیم!
آقای رئیس جمهور آینده، المپیک 2028 در لس آنجلس برگزار خواهد شد و یقینا در پایان دوره ریاست جمهوری شما باید کاروانی برای دفاع از آبروی ورزش ایران به امریکا برود و همان اعزام شاید مهمترین برنامه دوره ریاست جمهوری شما در ورزش باشد. برنامه ای برای ورزش داشته باشید تا ورزش از حالت زنگ تفریح دربیاید.
جوهر مدیریت دو وزیر اخیر، آنقدر رقیق و کم اثر بود که همه با خود گفتند دیگر مدیر ورزشی نمی خواهیم. مدیری باشد که بتواند ورزش را قدر بداند و بر صدر بنشاند. مدیری که حرف شنوی روسای فدراسیونها نباشد و تیغ نگاهش، با مدیران زیرمجموعه حرف بزند.
آقای رئیس جمهور آینده، باور کنید آن طور که مشاورانتان به شما گفته اند، ورزش، مقوله ای دم دستی و بی ارزش نیست. هر برد ورزش از فوتبال تا کشتی و والیبال، حال جامعه را خوب می کند و نشاط و هیجان به خون مردم می ریزد. کدام حوزه مورد علاقه شما در مناظره ها، چنین قدرت اجتماعی عظیمی دارد؟ به دلیل تماس مستقیم ورزش همگانی با خانواده ها و ورزش حرفه ای با جوانان مملکت، بهترین راه گفتگوی شما با قشر آینده ساز و تاثیرگذار ایران، ورزش است. لطفا ورزش را ببینید.