ورزشی های خوش استقبال و بد بدرقه!

همه آنهایی که تا دیروز برای ورود کیومرث هاشمی به ساختمان سئول برایش طاق نصرت بسته و با گل و شیرینی به استقبالش رفته بودند، در یک چرخش 360 درجه ای به سراغ وزیر جدید رفتند تا ضمن عرض تبریک، وفاداری خود را نیز اعلام کرده باشند! سرعت انعکاس تبریکات به اندازه ای بالا بود که رکورد المپیک را هم زد و از زیر نویس های تلویزیون هم پیشی گرفت! همه آنهایی که از قبل متن تبریکات خود و فدراسیون متبوع خودشان را آماده کرده بودند، برای آنکه از همتاهای خود عقب نمانند، اصلا منتظر رای اعتماد نمایندگان خانه ملت به احمد دنیا مالی هم نشدند و مراتب تبریکات صمیمانه شان ( ! ) فضای مجازی را پر کرد، درست مانند دوندگان دو 100 متر که در آن هیچ کس منتظر دیگری نمی ماند و هر دونده سعی می کند رکورد خودش را بزند و اولین باشد! همان روسای فدراسیون هایی که اگر چنین انرژی و پتانسیلی را از خود در کار نشان می دادند، بدون شک امروز شرایط ورزش ما، خیلی بهتر از آن چیزی که در حال حاضر هست می بود! فدراسیون هایی که بعضا در چنین مواقعی اهالی ورزش متوجه می شوند که وجود دارند وگرنه در بقیه طول سال به خلوت خود رفته تا خدای ناکرده کسی آرامش آنها را بر هم نزند! روسای فدراسیون هایی که اصلا انگار نه انگار که وجود دارند! همانهایی که در سایه کارهای مربوط به خود و دوستان شان را پیش می برند و کاری هم به پیشرفت ورزش کشور ندارند! آنها فقط زمانهایی مسئولان ورزش کشور را می شناسند که بخواهند از آنها بودجه ای را دریافت دارند وگرنه در بقیه موارد آنها کارشان را چنان بسته اند که وزیر و مدیران وزارت ورزش از ارائه یک اظهار نظر ساده هم در باره آنها عاجزند و این همان معضل بزرگی بود که وزرای قبلی هم بنوعی درگیر آن بوده اما نتوانستند نسخه شفابخشی برای آن بپیچند، همان فدراسیون هایی که در مواقع خاص یا فدراسیون جهانی را در مقابل وزارت ورزش قرار می دهند و یا با بهانه های واهی دیگر آنها را تهدید به تعلیق و … می کنند. فدراسیون هایی که فقط وزیر و وزارت را برای دادن تبریک برای قهرمانی های فیک خودشان در مسابقات و مجامع باصطلاح آسیایی یا جهانی می خواهند کاری که احمد دنیا مالی از همان ابتدا باید حواسش به چنین فدراسیون هایی باشد! فدراسیون هایی که نه المپیکی هستند! نه بازیهای آسیایی معتبر دارند و نه مسابقات جهانی شان، جهانی است، اما انتظارشان از دستگاه ورزش و رسانه های کشور این است که برای موفقیت های همیشگی شان پیام تبریک داده و آن را برایشان در بوق و کرنا کنند، کاری که به اشتباه در دوران وزیر قبلی انجام شد، اما چنین بنظر می رسد که دنیا مالی بدلیل شناخت خوبی که از این رشته ها دارد به این خواسته های نابجا تن در ندهد!