ورزش ایران؛ قربانی خودی‌سازی در کمیته ملی المپیک
علیرغم تغییر مدیریت در کمیته ملی المپیک، همچنان سایه تبعیض، نگاه محفلی و تفکیک «خودی» و «غیرخودی» بر تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌های کلان ورزش ایران سنگینی می‌کند؛ روندی که نه‌تنها مانع رشد واقعی ورزش شده، بلکه باعث ناامیدی و بی‌انگیزگی بسیاری از خبرنگاران و … مستقل شده است.
تبعیض در تداوم عدم دعوت از برخي رسانه‌ها در روز خبرنگار، نمونه‌ای آشکار از نگاه محفلی در شکل‌گیری سیاست هاي غیرشفاف و تبعیض‌آمیز در كميته ملي المپيك است. كميته اي كه با آغاز دوران ریاست خسروی‌وفا بر آن، اين اميد مي رفت كه ديگر شايد شاهد چنين تبعيض هاي ملموسي نباشيم. بسیاری از دلسوزان و اصحاب رسانه امیدوار بودند که با آمدن محمود خسروي وفا پرونده سال‌ها تبعیض، سیاست‌زدگی و نگاه محفلی در این نهاد بسته شود. اما امروز، با گذشت ماه‌ها از این تغییر، هنوز همان نگاه‌های تبعیض‌آمیز در تصمیم‌گیری‌ها دیده می‌شود؛ گویی تنها نام‌ها تغییر کرده‌اند، نه روش‌ها.
نمونه روشن این وضعیت، نحوه دعوت گزینشی از رسانه‌ها در مراسم روز خبرنگار است. تنها رسانه‌هایی دعوت شدند که در دایره «خودی‌ها» تعریف شده بودند. خبرنگاران مستقل، منتقد و حتی کسانی که سال‌ها در حوزه ورزش فعالیت تخصصی دارند، به دلیل نبود رابطه نزدیک با مدیران کمیته، از حضور در این مراسم محروم شدند. این سیاست ناعادلانه پیام روشنی دارد: «اگر خودی نباشی، حق حضور و دیده شدن نداری.»
در کنار این موضوع، نقش کمیسیون‌های مختلف کمیته ملی المپیک نیز قابل بررسی است. این کمیسیون‌ها که می‌بایست با تخصص و عدالت در جهت توسعه ورزش فعالیت کنند، در عمل به ابزارهایی برای حفظ منافع حلقه‌های بسته تبدیل شده‌اند. انتخاب اعضای کمیسیون‌ها نه بر اساس تخصص و تجربه، بلکه بر مبنای روابط و رفاقت‌های شخصی صورت می‌گیرد. این مسئله باعث شده بسیاری از تصمیمات حیاتی ورزش، از جمله نحوه اعزام خبرنگاران به رقابت هاي مختلف بين المللي، تخصیص منابع و حمایت‌های مالی، تحت تاثیر نگاه‌های محفلی و تبعیض‌آمیز قرار گیرد.
