“ورزش” با جلسه و گفت و گو “همگانی” نمی شود!

می‌گویند، ورزشی که بدون ورزش همگانی شروع شود، آن ورزش معلول است. چرا که دنيا امروز به اين نتيجه رسيده كه ورزش همگانی کلید موفقیت همه کشور به حساب می‌آید! و حالا با این نگاه، فدراسیون ورزش‌های همگانی تا چه اندازه توانسته است به این تعریف نزدیک و اهداف خود را محقق کند؟ چندی پیش خبری مبنی بر دیدار رئیس فدراسیون ورزش‌های همگانی و وزیر ورزش و جوانان منتشر شد. دیداری که در آن محورهای توسعه ورزش محلات، تقویت ایستگاه‌های ورزشی مردمی، حرکت از شعار به ساختار، توسعه نرم‌افزار کاربردی گاميران و نگاه عمیق‌تر به ورزش به عنوان بخشی از حکمرانی سلامت مورد بحث و گفت و گو قرار گرفت. نشستی که در واقع، خروجی آن را جامعه ورزش بايد از سوی فدراسیون ورزش‌های همگانی مشاهده کند وگرنه تا به امروز هیچ نشست، سمینار، همایش و جلسه‌ای به خودی خود جواب نداده و نخواهد داد! اگر بپذيريم که این روزها مردم و جامعه ورزش، بیشتر از اینکه به گوش هاي خود اعتماد داشته باشند به چشم‌های خود اطمينان دارند، اين را هم بايد بپذيريم كه همين مردم می‌خواهند، فعالیت فدراسیون ورزش‌های همگانی را در عمل ببینند! می‌خواهند ترویج ورزش‌های همگانی را در به اصطلاح، کف خیابان ها مشاهده کنند! و … اینکه گاهأ جلسات این چنینی برگزار و گزارشی هم توسط رئیس فدراسیون ارائه و راهکارهایی هم از سوی وزیر ورزش صورت پذيرد، به خودی خود هیچ دردی را از افرادی که منتظرند تا ورزش همگانی و پرداختن سهل به آن را در در محل زندگي شان ببینند، دوا نخواهد کرد. پس فدراسیون ورزش‌های همگانی در واقع بهتر است، به جای گزارش دادن به مسئولین، اندکی هم همین گزارش‌ها را به مردم و رسانه‌ها بدهد تا بدرستي مشخص شود كه تا به امروز در زمینه ورزش‌های همگانی در كشور چه فعالیت‌هایی صورت گرفته و چه فعاليت هايي صورت خواهد گرفت.