ورزش مدارس

در سال یکهزار و سیصد و سیزده بود که ورزش مدارس شکل و شمایل و هویت جدی تری به خود گرفت. یعنی صد سال پیش این باور ایجاد شده بود که اگر می خواهیم ورزشی صحیح و بر پایه اصول داشته باشیم، باید از مدارس شروع کنیم و گواه آن هم تاریخ ورزش ایران است. تاریخی که نشان می دهد، ورزش مدارس همواره تگمیل کننده و حامی تیم های ملی رشته های مختلف ورزشی کشورمان بوده است. اما براستی شرایط امروز ورزش مدارس کشور ما چگونه است! چنانچه از کنار جشنو.اره های نمایشی و فان دانش آموزی که بگذریم، دلایل بسیار زیادی وجود دارد، که ورزش در بین دروس اصلی مدارس ما نیست، هر چند که در برنامه درسی دانش آموزان گنجانده شده است. متاسفانه به جز یک دوره کوتاه، ورزش و فعالیت های ورزشی در مدارس بدست فراموشی سپرده شد. در زمانی که هاشمی مسئول ورزش آموزش و پرورش بود، در جلسه ای که همان ابتذا با هم داشتیم، از ایشان خواستم که شرایط ورزش کردن را برای نوجوانان و جوانان کشورمان فراهم آورند که ایشان هم فول دادند و ثمره همان قول و حمایتی که وزیر آموزش و پرورش از ایشان داشتند، زمینه ساز کسب افتخارات بسیاری توسط ورزشکاران دانش آموز کشورمان بود. در آن سالها تیم های دانش اموزی ایران در میادین جهانی و آسیایی خوش درخشیدند و موفق به کسب پنج عنوان قهرمانی در پنج رشته پرطرفدار شدند. اما بعد از آن دیگر شاهد آن تجربه خوب در ورزش آموزش و پرورش نبودیم، که امیدوارم دوباره روزی برسد که ورزش در مدارس اهمیتی همچون سایر دروس پیدا کرده و برای کادر آموزشی مهم تلقی شود. که اگر این اتفاق بیفتد، هم نسل سالمی خواهیم داشت و هم به لحاظ پشتوانه سازی می توانیم حرف های بسیاری برای گفتن داشته باشیم. که خوشبختانه رسیدن به این هدف نه سخت است و نه هزینه آن چنانی می خواهد، بلکه به یک باور نیاز دارد و عشقی که آن را با همه قوا به جلو هدایت کند. فراموش نکنیم که اگر امروز کشورهای صاحب ورزش دنیا در عرصه رویدادهای مهم بین المللی نظیر المپیک و … موفق هستند بواسطه اهمیتی است که برای ورزش مدارس خود قائل شده اند.( ادامه دارد )