وزنه برداری در مرداب محاق!

چندی پیش مستندی بدستم رسید تاریخی، از برگ زرین افتخاراتی که ستاره های نامدار وزنه برداری ایران در ورزش کشور برای ما ثبت و به یادگار در کتاب تاریخ ورزش ایران باقی نهادند. این سند تاریخی ارزشمند ضمن آنکه شافی وصف ناپذیر در وجودم از شور و هیجان و افتخار(بابت توانمندی های ستاره های وزنه برداری ایران درجای جای ورزش کشور) براه انداخت. با نگاهی دگر بار به اوضاع فدراسیون وزنه برداری در شرایط کنونی همچنین مقایسه اجمالی آن با روزهای طلایی گذشته که اعتبارش حتی در میان رشته های جمعی مثال زدنی بود بی اختیار بغض در گلویم شکست، اشک حسرت خوردم و افسوس گذشته را…، گذشته ای طلایی با بزرگان و اسطوره‌هایی که هرکدامشان عزت و عظمت را به ما هدیه دادند و پرچم غرور و بزرگی وزنه برداری ایران را بدست ما دادند… مایی که این روزها متاسفانه قدرش را ندانستیم و نتوانستیم آن غرور، بزرگی، عظمت و افتخار را حفظ کرده و روز به روز بر آن بیافزاییم. با این حساب واقعیت آن است که آقایان مدعی که امروز سکان هدایت و مدیریت وزنه برداری را دست گرفتند در نابسامانی و مرداب محاقی که خود کرده در آن گرفتار شدند، حتی در اداره حساب هزینه های فدراسیون وزنه برداری ناتوان نشان داده و با سو مدیریت و تصمیمات خلق الساعه و بدون تدبیر شاهد مسدودی حساب های هزینه مالی فدراسیون که حیات و ممات یک سازمان محسوب می‌شود بودیم و بدهی هنگفتی که خودساخته روی سر این مجموعه آوار شده است. علاوه برآن مشکلات و دردسرهای ریزو درشت دیگری نیز وبال گردن وزنه برداری است و با این فرمان که پیش می رویم قطعا حالا حالا ها قرار نیست دست از سر این فدراسیون پرافتخار و پر از ستاره‌های خوشنام در ورزش کشور بردارد. حدودا بیست سال پیش بزرگ مردی خوشنام فداکار و دلسوز در تاریخ مدیریت ورزش کشور که سالها به عنوان مدیر کل ورزش و جوانان استان تهران خدمات شایان و ارزشمندی را به پایتخت نشین ها ارایه داده بود و پس از آن نیز مدتها نیز با تکیه بر کرسی های ریاست فدراسیون کشتی و مدیر عاملی باشگاه بزرگ فوتبالی پایتخت یعنی پرسپولیس تهران خدمات شایان ذکری را به جامعه ورزش کشور ارایه داده بود یعنی شادروان «حجت الله خطیب» قهرمان پیشین وزنه برداری آسیا و جهان و پیشکسوت خوشنام و دوست‌داشتنی حال حاضر وزنه برداری ایران (دکتر عبدالکریم پورکیان احمدآبادی ) را در باشگاه پرسپولیس به عنوان مشاور ارشد خود فراخواند و از او برای همکاری در این باشگاه بزرگ دعوت کرد، شاید کسی باورش نمیشد که مدیری از جنس وزنه برداری می تواند اینگونه در سطوح عالی مدیریتی حتی در رشته ورزشی و پرطرفدار « فوتبال» می تواند اینگونه بدرخشد و پرچم وزنه برداری را در بین فوتبالی ها نیز به اهتزاز درآورد. عملکرد پورکیان به عنوان مشاور ارشد مرحوم خطیب مدیرعامل وقت باشگاه بزرگ پرسپولیس تهران آنقدر ایده آل بود که حتی او (خطیب) با استعفای قهرمان وپیشکسوت خوش آوازه وزنه برداری ایران که بواسطه مشغله کاری اش استعفا نامه تقدیم مدیرعامل پرسپولیس تقدیم کرده بود نشد که نشد. زنده یاد حجت الله خطیب چه زیبا فصیح عمیق و بلیغ با نگارشی ساده و خودمانی مخالفت خود را در ذیل استعفانامه دکتر پورکیان پاراف و ثبت کرده بود. پورکیان عزیز با استعفای شما موافق نیستم، زیرا خدمات و مشاوره های عالی شما در برهه های تاریخی و سخت این باشگاه ما را از بحران و پیچ های خطرناکی که خطر سقوط را برای ما بدنبال داشت به سلامتی عبور داد، پس موافق نیستم و تقاضا دارم با قدرت و توان بیشتر ما را در مسیر پیش رو حمایت و همراهی دهید. این سند نوستالژیک کافی است تا بخوبی استعداد سرشار قهرمانان ملی و پیشکسوتان توانمند و بزرگ وزنه برداری ایران را ببینیم و درک کنیم. پیشکسوتان ارزشمند و بزرگی که بی هیچ ادعا و من گرایی، وجودشان همواره برای بزرگان ورزش کشور خیر سازی بوده و موجبات مباهات و غرور و سرافرازی را در اهالی ورزش می آفرینند.‌‌ درود بر مرد میدان های نبرد، رزمنده دفاع مقدس و بزرگ وزنه برداری ایران کریم پورکیان و امثال این بزرگمرد که در وزنه برداری ایران کم نیستند، اما در برهه کنونی هیچ اراده و میلی برای استفاده از توانمندی، دانش و تجربه گرانبهای آنها رویت نمی شود و وجود ندارد. این روزها نه تنها مکانیزمی عملیاتی و محسوس برای بهره وری و کارایی دراستفاده از توان فوق العاده این مشاهیر اهل علم وجود ندارد بلکه شاهد افت روز افزون میل جوانان و پشتوانه های مردمی و پایگاه قهرمانی در حفظ و تداوم افتخارات بی بدیل آن هستیم. روزی که همراه با علی مرادی با استاد پورکیان دیدار تازه کردیم از او سوال کردم چه عزیزانی در رشد وموفقیت شما که هم اخلاقی، از مرام و مسلک پهلوانی و هم از بعد قهرمانی یک الگوی تمام عیار برای آتیه سازان ورزش و وزنه برداری هستید اینگونه موثر واقع شدند؟ حاج کریم با متانتی که در کلام دارد عنوان داشت: ابتدا به ساکن مرحوم علی علیزاده بزرگ مربی گمنام در زمین و مشهور در آسمان که در سراسر عمر کوتاه و پرمحنت و رنجش دهها قهرمان ملی ومدال بگیر بین المللی را برای این مرز و بوم ساخت که هر کدام اسوه مثال زدني برای تربیت نسل های خود شدند و باعث حفظ سلامت جوانان و دوری از بلاهای خانمانسوز چون اعتیاد و ….بودند. مرحوم استادمهمدی مرحوم استادبهمن مطلق مرحوم قهرمان منگشتی امیریان مرحوم حیدری … ستاره ها و فرشته‌ای ناجی پرورش و آموزش نسل های متمادی اند. اما حیف و صد افسوس که امروز دست اندرکاران حال حاضر وزنه برداری ایران نگاهی کاسب کارانه به این رشته پرافتخار و بزرگ دارند. آنچنان که دارند برخی رشته های وارداتی غرب گرایانه (امثال کراسفیت) را با همین نگاه مخرب آرام آرام جایگزین پرافتخارترین رشته المپیکی ورزش ایران می کنند. قطعا یک جایی باید جلوی این بحران و خرابی را در وزنه برداری گرفت و مطمئن باشید که این اتفاق رقم خواهد خورد.
قهرمان پیشین وزنه برداری دانشجویان جهان تاکید داشت: امروز چرا باید قهرمان پرسابقه و استاد بی بدیلی همچون علی مردای که بی تردید پدر وزنه برداری نوین ایران است اینگونه با بی مهری و کم لطفی در خانه خودش وزنه برداری مواجه شود؟ علی مرادی بزرگمردی که یگانه ایرانی است که موفق در احراز کرسی های مدیریتی بین‌المللی ورزشی و حفظ آن در سال‌های متمادی بوده با آن سابقه خدمات درخشان چرا و به چه دلیل باید در حاشیه باشد و در مجموعه ورزش و وزنه برداری ایران از تجربیات ارزشمند بین المللی او به بهترین وجه نیکو بهرمند نباشیم؟پورکیان این را گفت و تاکید داشت که قطعا ظلم و بی حرمتی های اینچنینی به پیشکسوتان و بزرگان وزنه برداری عاقبت خوشی را برای دست اندرکاران و سکانداران کنونی وزنه برداری بدنبال نخواهد داشت.
عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت