پرسپولیس خصوصی سازی که نشد هیچ ، تازه حکومتی هم شد!

شرکتهای سرمایه گذاری استانی سهام عدالت، هلدینگ غدیرو …  مجموعا حدود هشتاد درصد سهام بانک صادرات را در اختیار دارند.( اسناد ضمیمه شده از سازمان بورس)
متاسفانه دولتمردان ما از ابهام در ترجمه واژه های انگلیسی Government و State سو استفاده‌ می کنند حال آن که منظور از بخش دولتی در تعاریف اقتصادی State sector یا در واقع بخش حکومتی است نه Government که به معنی قوه مجریه است. بخش خصوصی در تعریف استاندارد جهانی به بخش های غیر حکومتی اعم از بخش های دولتی ( قوه مجریه) گفته می شود. این فقط مربوط به مالکیت سهام نمی شود بلکه حتی اعمال مدیریت حکومت بر یک شرکت نیز آن را از بخش مردمی( خصوصی) خارج خواهد کرد. نمونه عینی آن فدراسیون فوتبال است که درست یا غلط از نظر نهاد بالادستی اش یعنی فیفا، باید به شکل یک ارگان غیر حکومتی( نه فقط غیر دولتی) اداره شود. با توجه به حکومتی بودن مدیریت و ترکیب سهام هلدینگ غدیر و همین طور مدیریت رسمی و سازمانی دولت و دخالت مستقیم نهاد مجلس(قوه مقننه) بر هیات مدیره شرکتهای سرمایه گذاری استانی( سهام‌ عدالت) ، عملا هشتاد درصد از سهام بانک صادرات حکومتی است. این ناشی از تخلفات مديران مربوط در سه دولت قبلي نیز می شود که برخلاف منویات رهبری، اجازه اعمال اراده مستقیم مردم سهامدار عدالت را بر دارایی شان نداده اند. مردم در هیچ استانی، برای انتخاب هیات مدیره شرکت سرمایه گذاری سهام عدالت در استان خودشان، حق رای ندارند و این مدیران منصوبان دولت هستند که به معنای خارج بودن این شرکتها از دایره بخش خصوصی است.  دقت کنید که چنین شرکتهایی حتی خصولتی هم نیستند بلکه رسما حکومتی یا همان بخش دولتی محسوب می شوند. بنابراین واگذاری یک باشگاه ملی و دولتی به شدت زیان ده به بانک صادرات از اساس با روند خصوصی سازی باشگاه ها که دولت سیزدهم مدعی ان است منافات دارد. تصورش را بکنید که هر بودجه ای که بانک صادرات به باشگاه پرسپولیس اختصاص دهد، به طور نامینال هشتاد درصد آن از منابع حکومتی تامین می شود از جمله حدود چهل درصدی که مستقیما از سود عملیاتی سهام عدالت به پرسپولیس اختصاص می یابد. حداقل تناقض ماجرا آن جاست که میلیونها استقلالی، سپاهانی، تراکتوری، ملوانی و .‌‌.. دارند خرج پرسپولیس را می دهند. البته می دانیم که آنها اراده ای برای این کار ندارند. در مورد واگذاری استقلال به یک مجموعه پتروشیمی متعلق به سهام عدالت نیز به همین شکل است.
اینجا جایی است که شعار خصوصی سازی باشگاه ها به نقیض خود تبدیل می شود.