چرا، دقیقا” از ارزش هایمان کم می شود!
سال هاست بعد از هر بازی ضعیف و باخت تیم های باشگاهی و ملی مان، مجریان و کارشناسان با جمله کلیشه ای، “با این باخت هیچ چیزی ارزش هایمان کم نمی شود!” سعی در توجیه یا جبران بر می آیند. ولی واقعیت این است که با هر باخت اتفاقا” از ارزش هایمان کم و البته امیدهایمان هم ناامید می شود. هزینه هایمان هدر می رود و جوانانمان به سمتی غیر از ورزش کشیده می شوند. شور و اشتیاق جامعه کم می شود و فضای جامعه نگران تر می شود. ابن در حالی که چرخ مدیریت ورزش کشور همچنان بر همان دایره می چرخد و نوستالژی بردهای دهه های پیش خوراک خبری “خاطره بازی” رسانه ها می شود.
هیچ کس از خود نمی پرسد: پس کی؟ بازی چند وقت پيش دو تیم متمول تهرانی استقلال و پرسپولیس در ليگ نخبگان آسيا زنگ خطری جدی برای آینده ورزش کشور است. بازی تیم ملی فوتبال كشورمان برابر قرقیزستان نيز زنگ خطری جدی برای نگراني بيشتر اهالي فوتبال بود. تغییر ناشیانه سرمربی تیم بسکتبال در روند بازی های کاپ اسیا و باخت چند وقت پيش به قطر و اتفاقاتی از این دست. سال هاست که به اشتباه با بزرگ کردن هزینه کرد کشورهای عربی در ورزش خصوصا فوتبال، پول های بی هدف به ورزش تزریق شد بدون اینکه هدفگذاری معینی در این زمینه داشته باشیم. برنامه چشم انداز افق ۱۴۰۴ در ورزش به بدترین شکل خود در سراشیبی قرار دارد. ورزشی که می خواست اولین منطقه و سرآمد اسیا باشد به واسطه مدیریت اشتباه روزگار بسیار بدی را می گذراند. اگر کشورهای عربی قطر و عربستان و …. در ورزش هزینه می کنند در کنار بازخوردهای رسانه ای، زیرساخت های خود را هم تقویت می کنند، اما کسی دوست ندارد شیوه مدیریت انها را ببیند. کسی دوست ندارد استعدادیابی های انها را نگاه کند. راهی که ورزش کشور انتخاب کرده است راهي بسبار سنگلاخي و ناامیدانه است. برای تغییر مسیر به راه اصلی باید نگاهمان به مدیریت ورزش تغییر یابد. این زمان خیلی وقت است که دیر شده است!
