چقدر کار سخت و طاقت فرسا اما اثر گذاری است این کار خبرنگاری!
هرروز که به خانه می روم، گوشه ای از ذهنم درگیر این مساله است که خدایا نکند، که چیزی از دید من جا مانده باشد! حواسم باید به همه جا باشد! تا چیزی که می گویم یا می نویسم اثربخش و به کسی برنخورد! دوست ندارم، نوشته یا سخن من باعث رنجش خاطر کسی شود. ولی علیرغم میل باطنی ام همیشه اینطور نمی شود! چرا که با خودم عهد کرده ام و به مردم قول داده ام که به غیر از واقعیت چیزی نگویم و ننویسم. ولی همه اتفاق ها خوب نیستند! نمی شود بد را خوب جلوه داد! یا خوب را بد! بعضی زمانها و در تنهایی خیلی وقت ها خسته می شوم و با خودم می گویم خدایا چه کار سختی نصیب من کرده ای! ولی سعی می کنم همه چیز را زود فراموش کنم، چاره ای ندارم، اگرخیلی از اخم وتخم ها را فراموش نکنم! نمی توانم دوباره بنویسم. بیشتر اوقات در تنهایی خودم پس از یک روز و شب کاری سخت وطاقت فرسا در سجاده نمازم با خدا حرف می زنم، که خدایا کمک کن. رسالت من خیلی سنگین است و محیط پیرامونم جذاب و فریبنده! خدایا کمک کن درشرایط سختی که قلم بدست می گیرم، فقط تو را ببینم وبرای رضایت تو بنویسم. رضایت تو یعنی موفقیت، حتی اگر این موفقیت را خیلی ها نپسندند و بخواهند سرکوب کنند. قدیم ترها کار ما ساده تر بود، چون قدرت تحمل شنیدن انتقادات بالاتر بود و مسوولین باکوچکترین انتقاد از کوره در نمی رفتند! اما این روزها که خبر و خبرنگار بیشتر شده همه می خواهند، فقط خبرنگاران از آن ها تعریف و تمجید کنند! باشد، این هم کار خوبی است که باید انجام شود، اما رسالت من نمایندگی و وامداری مردم است. من چشم و گوش مردم هستم. آنها به این امید روزنامه ها، مجلات و سایت های خبری را مرور می کنند تا واقعیت های جامعه را دریافت کنند. آیا من می توانم وقتی همه مردم دارند، می بینند و می شنوند چیزی مخالف آنان بگویم و بنویسم؟ اگر چنین کنم آن وقت دیگر قلم من طرفدار ندارد! وبرای متاع ناچیز هنر و شرافت خودم را فروخته ام! برای حفظ سلامت و پاک دستی خبرنگاران رسالت دولتمردان وسیاست گذارن بسیار سنگین است. سوالات اساسی خبرنگاران که این روزها دارند، بی پاسخ می ماند! چرا که جایگاه حرفه خبرنگاری از نظر معیشت وحمایت های قانونی ببسیار پایین تر از مشاغل مشابه است! آیا دولت خبرنگاری، را به عنوان یک حرفه پذیرفته است؟ آیا یک خبرنگار از آینده شغلی خود مانند سایر مشاغل اطمینان دارد؟ آیا به بهانه روز خبرنگار یک جلسه و یک تقدیر کوچک تا سال دیگرکافی است؟ و دهها سوال مشابه دیگر. با توجه به شرایط حاکم بر حرفه خبرنگاری چه ضمانتی وجود دارد که محیط قضاوت قلم وتحلیل خبرآلوده به زد وبند های غیر حرفه ای نشود؟ به بهانه روز خبرنگارضمن تبریک به این قشر زحمتکش و کم ادعا باید با صدای بلند گفت: درود به شرافت جامعه خبری که علیرغم مشکلات معیشتی شامل حقوق، بیمه، ناامنی شغلی و دهها مورد دیگر همچنون سربازان فرهنگی از کیان ایران اسلامی شرافتمندانه دفاع نموده ورسالت خود را با عشق وایثار دنبال می کنند. و به آینده امیدوارهستند. قطعا این روحیه جهادی از شهید صارمی عزیز و صدها خبرنگار شهید دوران دفاع مقدس به ارث رسیده است، که در شبهای عملیات پا به پای رزمندگان می جنگیدند وخبر ارسال می کردند. ضمن گرامیداشت یاد و خاطره شهدای خبرنگار از خداوند منان توفیق استقامت در این راه سخت اما اثربخش را مسئلت داشته و در وفاداری، به عهدی که با خدای خود در این راه مقدس بسته ایم، وفادار خواهیم ماند.
