گریز از مهلکه در گام نخست؛
پرسپولیس در حالی که تا لحظات پایانی دیروز پیگیر مجوز بازی نفرات اصلی اش بود،تلاش نافرجامی داشت و نتوانست سازمان لیگ را مجاب کند. به همین دلیل بدون حضور نیازمند،پورعلی گنجی، بیفوما،اوریه و میلاد محمدی ترکیبی ناهمگون و ناهماهنگ را روانه میدان کرد. حضور فرشاد احمد زاده در پست دفاع چپ عجیب بود و از همان ابتدا باعث واکنش هواداران شد که عمدتا امیری را به ترجیح می دهند.
کنعانی،صحرایی،براجعه و احمدزاده در خط دفاع ناهماهنگ بودند. سروش،کاظمیان،شکاری و عالیشاه سردرگم و سنگین بودند. در خط حمله هم علیپور در منگنه پرس و مراقبت مدافعان فجر گرفتار شده بود. در خط میانی تنها باکیچ دونده بود و پر تلاش. او پاسور خوبی بود که در مسابقات بعدی بیشتر به چشم خواهد آمد. هر چقدر هاشمیان با ناهماهنگی بازیکنان روبرو بود و با دستورات تاکتیکی در صدد ایجاد بازی بهتری بود،شاگردان پیروز قربانی فراتر از انتظار نشان دادند. فهم تاکتیکی آنها، هوشیاری در دفاع و افزایش سرعت در تهاجم از برتری فجر سپاسی در نیمه نخست حکایت می کرد. گل زود هنگام فجر تا لحظات پایانی پابرجا بود و گل تساوی پرسپولیس در دقایق پایانی با هوشیاری علیپور بدست آمد. در وقت دوم هم چیز خاصی از پرسپولیس ندیدیم. تغییرات هاشمیان و ورود اورونوف،خدابندلو و میلاد محمدی تا حدی جبران مافات کرد. فجر در وقت دوم هم حملاتی موثر روی دروازه رفیعی داشت و می توانست با گلهای بیشتری حریف سرشناس را در دام تاکتیکی خود گرفتار کند.
در هر حال پرسپولیس در گام نخست برآورنده انتظارات هواداران نبود. آنها این نا رضایتی خود را به طور علنی بروز دادند. قطعا درویش و هاشمیان روزهای سختی در پیش دارند. بازی بعدی آنها برابر سپاهان در اصفهان دشوار خواهد بود.
فجرسپاسی در نخستین بازی خود در لیگ برتر ،نمایشی خوب و با فهم تاکتیکی اصولی داشت. پیروز قربانی و همکارانش توانایی بالای خود را بروز دادند و شیرازی ها را به ادامه راه امیدوار کردند.
