یا همه! یا هیچ!
خبر مربوط به بازنشستگی بیش از ۶۰ تن از مدیران و کارشناسان وزارت ورزش و جوانان از آن دست خبرهایی است که همواره بازگو کردن آن می تواند تازگی داشته باشد، هر چند که برخی از این دوستان اینطور بیندیشند که با گذشت زمان این مهم هم به دست فراموشی سپرده خواهد شد! از زمان اعلام این خبر تا امروز تنی چند از دوستان بازنشسته در وزارت ورزش که قانونمندتر عمل می کردند، بدون هیچگونه مقاومتی عطای ماندن به هر قیمتی را به لقایش بخشیده و رفتند! دسته دوم ماندند و خواهان این شدند که تا پایان اسفند ماه بمانند و در آن زمان حکم بازنشستگی خود را دریافت دارند. دسته سوم هم نفراتی هستند که با هر ترفندی و با توسل به سفارشات این و آن مصمم هستند که همچنان مانده و از خوان گسترده ورزش کشور بهره مند باشند. اما در این مطلب روی صحبت ما با وزیر ورزش و جوانان است. وزیری که اگر قرار است قانون را رعایت کند، باید با هر شصت و اندی مدیر و کارشناس بازنشسته وزارت ورزش و جوانان وداع کند! اما چنانچه قرار باشد یک نفر، بله یک نفر از آن دوستان بازنشسته، بماند، همان بهتر که همه آن شصت و خورده ای نفر بازنشته ماندگار شوند. چرا که یا قانون قرار است برای همه رعایت شود و یا اینکه اصلا رعایت نشود. اما در این میان احمد دنیا مالی بهتر است روی پیشنهاد اولی تمرکز و دستوری مبتنی بر اعمال قانون را بدهند که از هر نظر و با هر متر ومعیاری قابل دفاع باشد.
