۳۵ ساله ها تضمین می خواهند!

فالگوش خبر آورده که مورایس که در الوحده امارات نسبتا خوب کار کرد ولی به یکباره قطع همکاری خودش را اعلام کرد، هوای صندلی جام جهانی با تیم ملی ایران را در سر می پروراند! حتی پیام هایی هم توسط واسطه نزدیک به فدراسیون و آشنا با باشگاه سپاهان هم برای مورایس ارسال شده است! اینکه استعفای این پرتغالی تقریبا ساکت و با اخلاق چه ارتباطی به تیم ملی دارد باید به نشست محمد دادکان با محمد رضا عارف معاون اول رئیس جمهور اشاره کرد. در صداقت دادکان شکی نداریم و از دغدغه دولتمردان و حساسیت بازیهای ایران در لس آنجلس هم باخبریم. بخصوص که همین الان هم شایعه اختلاف دو سه بازیکن مطرح تیم ملی با قلعه نویی کاملا عیان شده است. گزارشی که از سوی چند کارشناس موجه به میز جام جهانی مستقر در هیات دولت رسیده تاکید دارد، تیم ملی با این شرایط صعودش از همین گروه بسیار آسان هم امکان پذیر نیست و آمار نتایج تیم ملی با قلعه‌نویی نیز همین موضوع را تایید می کند. از طرفی ستاره های تمام شده تحت هر شرایطی می خواهند، خود را به قلعه نویی تحمیل کنند تا جایی که یکی از همین پر حاشیه ها اعلام کرده است که قلعه نویی جرات نداشت به من و ما دو نفر در رختکن تذکر بدهد چه اینکه بخواهد با ما برخورد کند!

این گروه بالای ۳۵ سال

( طارمی، بیرانوند، جهانبخش، خلیل زاده ) تعیین می کنند چه بازیکنانی کنارشان باشند تا کم تحرکی ایشان را جبران کنند و سردار آزمون هم می‌داند که اگر یک طرف بدنش هم بی تحرک باشد یقینا در جام جهانی هست و ترکیب ثابت را هم می خواهد. اینها به بقیه بازیکنان تیم کاری ندارند و در حقیقت وقتی جایگاه خودشان تضمین شده باشد دیگر کاری به سرمربی هم ندارند!
قلعه نویی هم نمی خواهد نیمکت رویایی جام جهانی را از دست بدهد اما اتفاقات بعد تورنمنت العین دو چیز را ثابت کرد: برخلاف ادعایی که دارد هرگز روی تیم تسلط ندارد.
تیم ملی با این بازیکنان مسن و کم تحرک و پرمدعا هیچ روزنه امیدی که رو به بهبودی باشد را نشان نداده است. در تمام مسابقاتی که بعد از جام جهانی قطر تا به امروز داشته ایم یک ۴۵ دقیقه درخشان را داریم آنهم‌مسابقه با ژاپن در جام ملت ها بود که اتفاقا طارمی هم محروم بود!  کاش توصیه کارشناسان را امیر قلعه نویی برای بازی با قطر به کار می بست و گزارش نویسنده مطلب به سرمربی تیم ملی در قطر موجود است که پیشنهاد دادیم دست به ترکیب تیم برنده نزنید، طارمی به لحاظ ذهنی و بدنی آماده نیست و اگر شرایط ایجاب کرد، اواسط نیمه دوم او را به زمین بفرستید و امیر قلعه نویی هم درست برعکس عمل کرد و طارمی را زمانی از زمین بیرون کشید که دیگر کار از کار گذشته بود.

و اما نتیجه :

اولا مورایس برخلاف تبلیغاتی که دلالان برایش می کنند آن قدرت تحول در تیم ملی را ندارد، بشدت دلالان روی او احاطه دارند، مرد بازیهای بزرگ و سرنوشت ساز نیست و بنظر ما او برای تیم ملی امید. یا جوانان بهترین گزینه است اما در حد تیم ملی بزرگسالان نیست!
رفتارهای او را از نزدیک در دوحه زیر نظر داشتیم و متاسفانه بشدت تحت تاثیر حاشیه ها، لیدرها و دلالان قرار داشت! بنابراین اگر بنا بر تغییراتی هست این یکی نمی تواند ایده آل تیم ملی باشد! اما بهترین پیشنهاد همانی است که محمد دادکان ارایه دادند. یک سرمربی آشنا به فوتبال ایران و دارای کارنامه روشن و کاریزماتیک بیاوریم که بازیکن نتواند مستقیم در چشمان او نگاه کند و به پاس قدرشناسی و زحماتی که قلعه نویی کشیده او را به مدیریت تیم ملی منصوب کنیم.