صربستان تمام شد! حالا ورزش مدارس را دریابید!
کاروان اعزامی تیم‌های دانش‌آموزی ایران در رقابت‌های المپیک دانش آموزی “ژیمنازیاد” با کسب ۲۹ مدال طلا ۲۸ مدال نقره و ۲۹ مدال برنز و مجموع ۸۶ مدال در جایگاه پنجم جدول رده بندی مدال‌ها قرار گرفت و به نوعی به کار خود در آن رقابت ها پایان داد. عنوانی که با توجه به نحوه انتخاب نفرات اعزامی می‌توانست خیلی بهتر از این‌ها هم باشد، اما همین که چنین اتفاقی را باصطلاح دانش آموزان ورزشکار در صربستان رقم زدند را باید به فال نیک گرفت و تلاش آنها را قدردان بود. اما واقعیت ماجرای ورزش مدارس یا ورزش دانش آموزی چیز دیگری غیر از آن اتفاقی است که در صربستان افتاد و این را بدون شک خود مسئولان ورزش دانش‌آموزی هم خوب مي دانند. ورزشی که در مدارس مغفول مانده و سالهاست که باری به هر جهت به آن نگاه می‌شود، نمی‌تواند ثمره اش را اين چنين به رقابت‌های جهانی بفرستد! ورزشي که مسابقات منطقه اي، شهرستانی، استاني و کشوری آن برگزار نمی‌شود و یا اگر هم برگزار می‌شود چیزی از درون آن در نمی‌آید، نمی‌تواند عایدی اش را به رقابت المپیک دانش آموزی بفرستد! ورزشی که در حیاط مدارس بايد رونق داشته و از دل آن استعدادهاي بكر بیرون بیاید، متاسفانه دارد وارونه عمل کرده و با اتکا به استعدادهای موجود در فدراسیون‌های ورزشی و تیم‌های ملی نوجوانان عناویني را کسب می‌کند که نمی‌توان آن را متعلق به دانش آموزان دانست و ده ها مورد دیگر که شايد از حوصله این بحث خارج باشد. اما افتخارآفرینی تیم‌های باصطلاح دانش آموزي در صربستان نباید باعث شود که باز از ورزش واقعي دانش‌آموزی غفلت کرده و با همان دست فرمان گذشته در مسير ناكجا آباد حرکت کنیم! چرا که واقعیت ورزش مدارس آن چیزی است که مردم به واسطه حضور فرزندان خود در مدارس با گوشت و پوست خود سالهاست که احساس کرده و نمی‌توان آنها را با اخبارهای آنچنانی نظير صربستان و … فریب داد.
