با این دست فرمان، مقصد ناکجا آباد خواهد بود!

همانطور که پیش از این هم نوشته بودیم، تیم ملی فوتبال ایران هرچه که به جلوتر می‌رود، بیشتر اهالی فوتبال را نگران می‌کند و این واقعیتی است که دوستان باید بپذیرند و بدانند که با این دست فرمان عایدی فوتبال ما چیزی نزدیک به صفر خواهد بود! براي اينكه دوستان بپذيرند كه دغدغه ما از سر دلسوزي است و نه هيچ چيز ديگر، به سرمربی تیم ملی فوتبال و تمام آن‌هایی که بنا به دلایلی از او و عملکردش در تیم ملی دفاع می‌کنند، پيشنهاد مي كنيم، که یک بار دیگر هم که شده، بازی ایران و ازبکستان در فینال تورنمنت کافا را ببیند! و ببینند که ما چه شرایطی را در مقابل ازبکستان داشتیم! در دیداری که تیم ملی اصلی خودمان را برای قهرمانی به دیدار ازبکستان فرستاده بودیم، آنقدر شتابزده و دست و پا بسته عمل کردیم که مشخص بود که برنامه‌ای برای بردن حریف نداریم و آمده‌ایم تا بازی را به پنالتی كشانده، و آنجا با ذهنیتی که درباره پیام نیازمند داشتیم بازی را ببریم! در چنين وضعيتي كه ازبک‌ها شرایط را اينگونه مي دیدند، از همان ابتداي كار از پیله احتیاط خارج و هر کاری را که خواستند با تیم ملی فوتبال ما انجام دادند! یک پنالتی را به آسمان کوبیدند! یک توپ را به تیر دروازه زدند! و در بسیاری از صحنه‌هاي ديگر نیز، نیازمند را به واکنش‌های آنچنانی وا داشتند تا او بهترین دروازه بان تورنمنت کافا لقب بگیرد. بدون اغراق در دیداری که هيچ برنامه‌ای برای بردن حريف خود نداشتیم و دستياران سرمربي تيم ملي هم تفکری برای شناخت بهتر از حریف ارائه ندادند، باز یک فوتبال معمولی را به نمايش گذاشتيم. فوتبالی که با اخراج آریا یوسفی هم تاکتیک تیمی ما به هم خورد، و هم تاکتیک تیمی ازبکستان! اما نکته جالب توجه در دیدار ایران و ازبکستان اینجا بود که در طول ١٢٠ دقیقه بازی هیچ واکنشی در جهت بهبود شرایط تیم ملی از سوی دستیاران امیر قلعه نویی دیده نشد! اصلا مشخص نشد که دلیل عصبانیت سعید الهویی برای چیست! مشخص نشد که رحمان رضایی در کنار زمین برای چه منظوری ایستاده است! آندرانيك تیموریان قرار است در شرایط سخت چه کاری را انجام دهد و بقیه همراهان تیم ملی هم که تقریبا تکلیف حضورشان را در همان چند بازی گذشته مشخص کرده بودند و …  بازی ایران و ازبکستان در فينال تورنمنت كافا و در نهایت نتیجه‌ای که به دست آمد، تنها نگرانی‌ها را در اطراف تیم ملی فوتبال ایران بیشتر کرد! تیمي كه سنگین در زمین حرکت می‌کند! تیمي که هنوز به بازیکنان پا به سن گذاشته خود امیدوار است! تیمی که به لطف هنر یکی دو بازیکن خود، تنها به دنبال پنالتی گرفتن و یا خطا گرفتن از حريف در اطراف محوطه جریمه است! تیمی که هنوز به طور صد در صد بازیکنان خودش را نشناخته است! تیمی که ابتدا سامان قدوس کاپیتان آن می‌شود. بعد بازوبند بر بازوی مهدی طارمی نقش می‌بندد و سپس وظیفه كاپيتاني را علیرضا جهانبخش بر عهده می‌گیرد تا مشخص شود، هنوز کادر فنی تیم ملی بر سر حضور بزرگترهای خود در طول بازی به یک اجماع واحد نرسیده است! تیمی که به جای آنکه مهاجمانش عنوان آقای گلی تورنمنت کافا را به دست بیاورند، دروازه‌بانش بهترین دروازه بان کافا می شود و سرآخر هم در يك تورنمنت نه چندان معتبر با پیروزی در مقابل تیم‌های افغانستان و هند، تساوی در مقابل تاجیکستان و شکست در برابر ازبکستان دوم می‌شود تا کارنامه و عملکردش به هیچ وجه قابل دفاع نباشد! هرچند که خیلی‌ها بخواهند تلاش کنند، که با توجیهات خود عملکرد تیم ملی را موجه جلوه بدهند! و… در عوض تیم ملی فوتبال ایران، اگر نتوانست با جام قهرمانی کافا به ایران برگردد، با اينفانتينو عکس یادگاری انداخت! حمایت او را با خود همراه ساخت! سرمربی اش در وصف رئیس فیفا حرف‌ها زد! و …  در پايان، باز حرف خودمان را تکرار می‌کنیم و آن حرف این است که آقای قلعه نوئي؛ دستیاران شما در این چند سال گذشته عملاً نشان داده اند که نمی‌توانند در حد تیم ملی به شما یاری برسانند! و تجربه و دانش آنها به اندازه‌ای نیست که بتوانند در شرايط دشوار کمک حال شما باشند! پس تا دیر نشده به فکر ترمیم نیمکت دستیاران خود باشید که فردا، دیر خواهد بود.