شبی به یاد ماندنی در بسکتبال پایتخت
بسکتبال، یکی از رشته‌های محبوب و پرطرفدار در میان جوانان ایرانی، سال‌هاست که با چالش‌های مدیریتی و ساختاری مواجه است. در این میان، جای خالی حمایت‌های واقعی از سوی نهادهای رسمی به شدت احساس می‌شود؛ به‌ویژه در حوزه بسکتبال پایه و مردمی. در شرایطی که ورزش کشور به‌خصوص در رده‌های سنی پایین نیازمند توجه، برنامه‌ریزی و حمایت مالی است، نقش بخش خصوصی و انجمن‌های صنفی در پر کردن این خلأ پررنگ‌تر از همیشه شده است. مسابقات جام نارو پرگاس نمونه‌ای موفق از این تلاش‌هاست؛ رویدادی باشکوه که با وجود سنگ‌اندازی‌های فدراسیون بسکتبال، با موفقیت برگزار و روزی به یادماندنی را در تقویم بسکتبال پایتخت ثبت کرد
.
حمایت بخش خصوصی؛ نفس تازه برای ورزش
در روزگاری که بسیاری از باشگاه‌ها توان تأمین حداقل‌های مالی را هم ندارند، حضور شرکت‌هایی مانند میلی و انجمن صنفی باشگاه‌داران تهران و نارو پرگاس، مهر تأییدی بر این واقعیت است که توسعه ورزش بدون اتکا به بودجه‌های دولتی نیز ممکن است؛ به شرط آن‌که با آن مقابله نشود. در این رقابت‌ها، بدون دریافت هیچ‌گونه ورودی مالی اهدا لباس رایگان، صدها ورزشکار نوجوان از نقاط مختلف تهران گرد هم آمدند، تا در فضایی سالم و فرهنگی در دانشگاه شهید بهشتی با يكديگر رقابت کرده و در پایان نيز جوایز نفیس طلا به برگزیدگان اهدا شد. این‌ها همه در حالی رقم خورد که فدراسیون بسکتبال نه تنها حمایتی نکرد، بلکه در اقدامی تأمل‌برانگیز، در شب برگزاری مسابقات، با صدور اطلاعیه‌هایی به‌دنبال لغو مسابقات بود .
انجمن صنفی باشگاه‌داران؛ پشتوانه‌ای قانونی و مردمی
انجمن صنفی باشگاه‌داران تهران، برخاسته از دل ورزش و مورد تأیید قانون است. این انجمن طبق لایحه نظام جامع باشگاه‌داری که به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده، جایگاهی همچون اتحادیه‌های رسمی دارد و هدف آن ساماندهی و حمایت از فعالیت باشگاه‌های ورزشی در کنار اداره کل ورزش و جوانان در سراسر استان است. بر همین اساس، تلاش برای ممانعت از فعالیت‌های این انجمن، نوعی تخطی از قانون و مانعی بر سر توسعه ورزش مردمی به شمار می‌رود.
تکریم بزرگان؛ فرهنگ‌سازی و ایجاد هویت جمعی
یکی از نقاط درخشان این رویداد، تجلیل از پیشکسوتان و بزرگان بسکتبال تهران و ایران بود؛ اتفاقی که متأسفانه در بسیاری از رویدادهای رسمی به فراموشی سپرده شده است. در مسابقات جام نارو پرگاس، با دعوت از نام‌آوران سال‌های دور بسکتبال، نه تنها از زحمات چند دهه‌ای آنان قدردانی شد، بلکه الگوسازی برای نسل جدید به شکلی بسیار مؤثر انجام گرفت. تکریم بزرگان ورزشی، بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ ورزش حرفه‌ای در دنیاست؛ اما این مهم، تنها زمانی محقق می‌شود که نگاه مسئولان از عملکرد اداری و گزارش‌محور فاصله بگیرد و به بطن جامعه ورزش بازگردد.
فدراسیون بسکتبال؛ وقت بازنگری عملکرد فرا رسیده است
انتظار می‌رود فدراسیون بسکتبال به جای درگیر شدن در مسائل اجرایی و ایجاد چالش برای استان‌ها، تمرکز خود را بر توسعه تیم‌های ملی، برنامه‌های استعدادیابی و حمایت از لیگ‌های حرفه‌ای بگذارد. عملکرد اخیر این فدراسیون نشان می‌دهد که هنوز در درک نقش واقعی خود یعنی سیاست‌گذاری، نظارت کلان و حمایت ساختاری تردید دارد. تلاش برای توقف یک رویداد مردمی، آن‌هم در روز مسابقه، نشان‌دهنده نوعی مدیریت قیم‌مآبانه و ناکارآمد است که آینده روشنی را برای بسکتبال کشور رقم نخواهد زد.
نتیجه‌گیری و دعوت به اقدام
مسابقات جام نارو پرگاس یک پیام واضح داشت: اگر میدان به مردم و بدنه فعال ورزش داده شود، اتفاقات بزرگ و ماندگاری رقم خواهد خورد. امروز وقت آن فرا رسیده که وزیر ورزش و جوانان با دقت بیشتری به مسائل بسکتبال نگاه کرده و از فدراسیون بسکتبال بپرسد كه چرا به‌جای حمایت از ظرفیت‌های مردمی، در مسیر فعالیت‌های قانونی سنگ اندازی می‌شود؟ چرا تجلیل از بزرگان، معرفی استعدادهای جدید و حضور پرشور نوجوانان باید به چشم تهدید دیده شود؟ در نهایت، توسعه ورزش تنها از مسیر اعتماد، همدلی و شفافیت می‌گذرد. خانواده بزرگ بسکتبال ثابت کرد که می‌توان با همدلی، حمایت و احترام، بدون بودجه دولتی نیز ورزش را زنده نگه داشت .
