موفقیت رییس فدراسیون با جذب اکثریت مخاطبین معنا پیدا می کند

یک روز تعطیل در سال ۴۵، مقدمه آشنایی من با ژیمناستیک بود. روزی که بر حسب اتفاق و تفنن از پله های باشگاه کوچکی در شهر آمل پایین رفتم تا اجرای حرکات ورزشکاران را تماشا کنم. آن زمان، مربی باشگاه، انسان وارسته ای به نام سید رضا ساداتی بود. او از حضور من در سالن به  گرمی استقبال کرد و اجازه داد همان روز در کنار بچه ها نرمش کنم. چند روز بعد به همراه دیگر ورزشکاران در یک مراسم ویژه شرکت کردم واین حضور برای من خیلی خوشایند بود. از آن تاریخ به بعد، علاقه ام به ژیمناستیک چند برابر و این ورزش بخشی از وجودم شد. جملات فوق بخشی از اظهارات حامد اخوان یکی از پیشکسوتان شاخص حال حاضر ژیمناستیک، نایب رییس و مسئول سابق کمیته های مختلف فدراسیون با پیشینه چند دوره ریاست هیات در استان های مازندران و گلستان است. او سال های طولانی رشته اقتصاد مهندسی را در دانشگاه  تدریس کرده و همچنان به این کار ادامه می دهد.

شرح اجمالی خاطرات و گفت و گوی این چهره نام آشنای ژیمناستیک با نگارنده چنین ادامه یافت: شادروان سید رضا ساداتی که مربی اولیه من بود با وسیله نقلیه شخصی خودش از قائمشهر به آمل می آمد تا  علاقه مندان ژیمناستیک را آموزش بدهد. این آمد و رفت های توام با عشق و علاقه حتی در روزهایی که یک نفر شاگرد هم در باشگاه حضور داشت برقرار بود. پس از یک سال تمرین نزد  این مربی فهیم به عنوان عضو تیم دانش آموزی استان برگزیده شدم. سال ۴۸ توفیق حضور در دانشگاه شیراز را پیدا کردم و از سال دوم به عنوان نفر اول تیم ژیمناستیک دانشگاه شناخته شدم. خدمت سربازی را هم در شیراز پشت سر گذاشتم و همانجا نیز با همسرم که عضو تیم ژیمناستیک دانشگاه بود ازدواج کردم. سال ۵۵ به آمل برگشتم و با توجه به تخصص و تحصیلاتم، به عنوان کارشناس وام کشاورزان در بانک گسترش خزر استخدام شدم.  پس از یک سال به جهت تاسیس شعبه ای از همین بانک در شهر گرگان از من خواسته شد که به آنجا منتقل شوم. همزمان ریاست هیات ژیمناستیک استان مازندران هم به من پیشنهاد شد، اما نپذیرفتم، چون ۷ سال دور از این استان بودم و در شیراز اقامت داشتم لذا مسئولین وقت ورزش را قانع کردم فرد دیگری این مسند را بر عهده داشته باشد و من دبیر هیات باشم. این اتفاق افتاد اما یک سال بعد همان فردی که به عنوان رییس هیات انتخاب شده بود از من خواست، خودم ریاست هیات را بر عهده بگیرم. نهایتا با اصرار وی و مسئولین وقت ورزش، مسئولیت هیات را از سال ۵۶ تا حدود ۶۲ بر عهده داشتم. آن زمان مرحوم محمد سبحانی از خادمین راستین ورزش که بعدها در جایگاه هیات ژیمناستیک استان هم خدمت کرد. ریاست اداره کل ورزش مازندران را بر عهده داشت.
اخوان افزود: بعد از تشکیل استان گلستان به مدت چند سال ریاست هیات ژیمناستیک این استان را هم بر عهده گرفتم. طی این سال ها ارتباط مستمر و مداومی با فدراسیون های وقت داشتم. زمان مرحوم سادات رضاعی که یکی از مردان نیک روزگار بود به عنوان مسئول کمیته مسابقات حکم گرفتم. به خاطر دارم در این دوره چون هنوز بازنشسته نشده بودم جهت پی گیری وظایف مربوطه و انجام امور اداری شبانه با اتوبوس از گرگان به تهران می آمدم، طی روز کارها را به سرانجام می رساندم و باردیگر شبانه به گرگان باز می گشتم تا خودم را به محل کارم برسانم. سال ۸۲ رسما از محل خدمت بازنشسته شدم  اما فعالیت های مربوط به ژیمناستیک را با عشق و علاقه بیشتر دنبال کردم. در دوره ای که آقایان حسام الدین نواب و مسعود سلیمانی دبیر و نایب رییس فدراسیون بودند، مسئولیت برگزاری مسابقات و لیگ برعهده من بود. همزمان در کمیته های دیگر هم عضویت داشتم و با تمام وجود تلاش می کردم کمک حال فدراسیون باشم. به اتفاق این دو بزرگوار مرتب به استان ها سرکشی می کردیم و ازنزدیک در جریان فعالیت ها قرار می گرفتیم. در دوره شادروان گهرخانی هم مدتی در جایگاه نایب رییس فدراسیون به رشته مورد علاقه ام خدمت کردم. خلاصه اینکه طی دوران طولانی مدت حضورم در کنار ژیمناستیک، فدراسیون های مختلف و هیات های استانی، هر کاری که فکر می کردم موجب پیشرفت و کمک به این ورزش می شود را بدون هیچ چشمداشت و دریافت حتی یک ریال حق الزحمه با جان و دل انجام می دادم. چند سال پیش و در دوره فدراسیون فعلی هم قصد داشتم جهت احراز ریاست هیات ثبت نام کنم که بنا به دلایلی این امکان فراهم نشد.خوشبختانه اکنون علی خسروی از دوستان بزرگوار و مردان نیک روزگار، مسئولیت هیات استان گلستان را برعهده دارند و زحمات زیادی را برای پیشبرد اهداف هیات و گسترش ژیمناستیک در سطح استان می کشند.
وی با اشاره به حضور مهدی الفتی مدال آور بازی های آسیایی در استان گلستان و موفقیت های این قهرمان طی سال های اخیر گفت: مهدی الفتی را از سال ها پیش می شناسم، سختکوشی و جدیت این ورزشکار مثال زدنی است. بیشترین موفقیت وی هم به خاطر استعداد ذاتی و تلاش مستمر حاصل شده،  ضمن اینکه مادر این ورزشکار حامی و مشوق واقعی اش بوده و هست. این مادر هیچ وقت فرزند قهرمانش را تنها نگذاشته است. ناگفته نماند ریاست هیات هم قدرشناس و همراه ورزشکار بلند آوازه استان است. هرگز یادم نمی رود  برای دورخیز و پرش های مهدی الفتی عزیز مجبور بودیم درب سالن را باز کنیم تا فضای لازم را جهت دویدن های داشته باشد. حالا او توانسته است به جایگاهی دست پیدا کند که در نوع خود بی سابقه است. وظیفه مسئولین حفظ این قهرمان ارزنده و ایجاد انگیزه مضاعف برای اوست تا بتواند افتخارات بیشتری را بیافریند. بدیهی است تداوم افتخار آفرینی وی با برنامه ریزی، ایجاد فضای آرام، تشکیل اردوها و مسابقات مختلف داخلی و خارجی ادامه پیدا می کند.
اخوان در پایان با اشاره به شرایط حال حاضر ژیمناستیک و اخبار نگران کننده ای که این روزها در ارتباط با این رشته زیبا به گوش می رسد تاکید کرد: ژیمناستیک با دیگر رشته های ورزشی بسیار متفاوت است. شاید ورزشکاران رشته های مختلف پس از چند سال تمرین به مدال قاره ای و حتی جهانی دست پیدا کنند اما یک ژیمناست برای کسب مدال باید سال ها کارکند و زحمت بکشد. هنوز بعد از حدود شصت سال، وقتی اسم ژیمناستیک را می شنوم حس عجیبی به من دست می دهد، چون خودم را جزو خانواده این ورزش می دانم. چنین حسی، نزد بسیاری از ورزشکاران و پیشکسوتان وجود دارد. هنر رییس فدراسیون وقتی نمود پیدا می کند که بتواند قاطبه اعضای خانواده، خصوصا بزرگترها را حول یک محور مجتمع کند. من از دوران مرحوم تقی وصالی به فدراسیون رفت و آمد داشتم. او انسان بزرگی بود درست مثل شادروان سادات رضاعی که ژیمناستیک برای همیشه مدیون این عاشق واقعی و چهره با شخصیت خواهد ماند. جعفر درویش زاده و فرامرز سنگینی تا صدای مرا در فدراسیون می شنیدند از دفتر خارج می شدند و به استقبال می آمدند. هنگام رفتن هم پیشکسوتان را  تا بیرون فدراسیون مشایعت می کردند این بزرگواران چکیده ژیمناستیک بودند و معنای کسوت در ورزش را با تمام وجود درک می کردند. مدیریت درست آن است که روسای فدراسیون ها بتوانند تعامل سازنده ای با جامعه مخاطب داشته باشند نه اینکه حتی امکان ملاقات با آنها فراهم نباشد. متاسفانه طی چند سال گذشته مسئولین  فدراسیون ما نتوانستند تعامل خوبی با قاطبه جامعه ژیمناستیک داشته باشند. باور کنید حاشیه های ریز و درشت که طی سال های اخیر ایجاد شده پیش از آنکه به طرف های درگیر آسیب بزند به جامعه ژیمناستیک و قهرمانان آسیب زده است. تردیدی نیست وقتی با مسئولین بالاتر دچار چالش شویم حمایت آنها را از دست خواهیم داد.
اینکه نتوانیم در مسابقات جهانی شرکت کنیم بی دلیل نیست. چرا باید  شرایطی فراهم شود تا مهدی الفتی که شانس مدال جهانی بود و دیگر استعدادها از رفتن به مسابقات باز بمانند؟ این حرف ها  از سر دلسوزی و در راستای مصالح ژیمناستیک است. دوستان می توانند از آن پند بگیرند و یا ملال! امیدوارم شرایط به گونه ای رقم نخورد که ژیمناستیک قربانی اختلافات شود.