یک پرسپولیسی معادلات قلعه نویی را بهم ریخت
عجب معادلات در تورنمنت العین به هم ریخت! عجب بدشانسی و عجب قرعه نامناسبی، آن هم توسط یک پرسپولیسی این معادلات بهم ریخت. اورونف یک تنه هم مصر را در هم شکست و هم رویاهای کادر فنی ایران را. کابوس قلعه نویی هم از بعد از بازی ازبکستان و مصر آغاز شد و تا سه شنبه که فینال تورنمنت 4 جانبه العین برگزار می شود هم ادامه خواهد داشت.
قلعه نویی و کادر فنی اگر اندکی واقع بینانه تر فوتبال را تحلیل می کردند، هرگز اینگونه برای خود طراحی نمی کردند که در یک تورنمنت 4 حانبه اول تیمی را انتخاب کنند که به زعم ایشان شکستش در برابر ایران قطعی بود و آن طرف قضیه هرگز روی پیروزی ازبکستان بر مصر حساب باز نکرده باشند !
خب، در عالم خیال می توان خیلی راه های همواری را برای خود طراحی کرد و جوری صغری، کبری چید که نتیجه همانی باشد که خودت می خواهی بشود. ولی مرد سردوگرم چشیده ای مثل قلعه نویی باید یک جایی برای احتمالات باز می گذاشت.
هم تیم ملی فوتبال ایران به طور خیلی ناپلئونی از گمنام ترین تیم تاریخ عبور کرد و هم مصر مقابل اورونف تسلیم شد تا ازبکها دوباره کابوس قلعه نویی شوند. ما خیلی وارد نتیجه نمی شوییم، چون واقعا در برابر تیمی که اسمش را هم 90 درصد مردم دنیا نشنیده اند و جمعیتش از الیگودرز هم کمتر است با قرعه شانس بردیم و بالا آمدیم. هرچند تیم ملی تا حدودی بهتر از بازی‌های گذشته بازی کرد. اینکه مثل روز روشن است و خود قلعه نویی از سال 2007 و جام ملت های اسیا که مقابل کره جنوبی با پنالتی حذف شدیم تا همین امروز مدعی است که تیم من نباخت و من محاکمه شدم ( اشاره به آن میزگرد شبکه دوم با حضور جهانگیر کوثری و دکتر ذوالفقار نسب که بعد از جام ملت های 2007 چنان او را بلحاظ فنی گوشه رینگ گیر انداختند که تا مدتها هوس حضور در برنامه های زنده به سرش نزند)
خب با همان استدلال الان هم تیم ملی مقابل کیپ ورد بازی را نبرده بلکه بک پنالتی را حریف خراب کرد تا ما اتفاقی فینالیست شوییم! اگر با مصر روبرو می شدیم از جهاتی هم برای قلعه نویی خوب بود چون در صورت شکست توجیه داشت که بگوید آنها محمدصلاح دارند و …هم برای تیم ملی فر صت مغتنمی بود اما این ازبکستان که کابوس قلعه نویی است، تیم چغری است هرچند بدون اورونف 50 درصد توان تهاجمی اش کاسته می شود اما بلحاظ روانی در این 3 سال اخیر 6 یا 7 بار با آنها روبرو شدیم و باختیم یا نبردیم. اینجا هم باید برد و باخت صورت بگیرد. یعنی مساوی در فینال بی معناست. حالا که بحث اورونف پیش امد خدمت ملی پوشان خیلی مدعی عرض می کنیم که ما در دهه 60 و 70 که محبوب ترین تیم های ملی را داشتیم همزمان مهره هایی در اختیارمان بود که اورونف 50 درصد آنها هم نیست.
ناصر محمدخانی، حمید علیدوستی، عبدالعلی چنگیز، مجید نامجو مطلق ،مهدی مهدوی کیا ، علی کریمی ، و البته بزرگمرد تمام و کاملی مثل علی دایی را داشتیم که هر کدام از اینها خودشان به تنهایی چند برابر اورونف بودند. اورونف را مصری‌ها نمی شناختند ولی ستاره‌های ما را آسیا و حهان خوب می شناختند.
الان هم در تیم ملی که مدافع آخر مان خود را با عقاب و کلاغ مقایسه می کند و اگر اورونف مقابلش بایستد 30 بار جا می ماند آنقدر ادعا دارد که خود را از هم اکنون جزو تیم منتخب جام جهانی می داند! جدای از اینکه کدام مهره تیم ملی می تواند مثل اورونف دوتا بازيکن را از سر راه خود بردارد و یک تنه تیمش را نجات دهد؟!
بله، در جایی که عقاب پر بریزد از پشه کوچکی چه خیزد! با همه احوال برای تیم ملی آرزوی بهترین ها را داریم و امید که قلعه نویی بتواند این تیم پا به سن گذاشته را جوری شکسته بندی کند، که در جام جهانی با بدنهای آماده حاضر شویم و به لحاظ جسمانی مقابل رقبا کم نیاوریم. جلو برخی حرف های حاشیه ای عقاب و کلاغ ها را هم بگیرند! آقای قلعه نویی این بازیکنان فکر می کنند که خیلی بامزه و محبوب هستند، برای همین هم با رییس جمهور همانگونه حرف می زنند که با توپ جمع کن های شهر خودشان حرف می زنند و …
