اما قلعه نویی چه شباهتی به ژاکه دارد؟

داستان طارمی و حتی نوراللهی کوچکترین شباهتی به غائله کانتونا در فرانسه ندارد.
شخصا این شانس را داشتم که در مورد ماجرای کانتونا با یکی از شاخص ترین فوتبال نویسان فرانسه صحبت کنم. در سال ۱۹۹۵ تصمیم فدراسیون فوتبال فرانسه و نه فقط شخص امه ژاکه، برای کنار گذاشتن اریک کانتونا از تیم ملی بیش از آن که یک تصمیم اخلاقی باشد، یک مساله فنی بود‌.

امه ژاکه وقتی در سال ۱۹۹۴ سرمربی خروس ها شد، بازوبند کاپیتانی را به کانتونا سپرد.
کانتونا تا اواسط مسابقات مقدماتی یور‌و ۹۶ کماکان برای فراتسه بازی می کرد. اما متعاقب آن ضربه کنگ فو به هوادار کریستال پالاس، بازیکن منچستر یونایتد زندانی شد و حتی احتمال داشت به طور مادام العمر از فوتبال حرفه ای کنار گذاشته شود. در فاصله کوتاهی تا آغاز رقابتهای یورو۹۶، ژاکه باید تصمیم می گرفت که چطور با مساله محرومیت طولانی مدت کاپیتان تیم کنار بیاید. او تصمیمش را قبل از اعلام رای دادگاه و محرومیت چندین ماهه کانتونا گرفت. البته ظهور فوق ستاره ای به نام زیدان و موفقیت ترکیب جدید تیم ملی فرانسه با نسل جدیدی شامل لیزارازو، دزایی، آنگلوما، دوگاری و لوکو در مسابقات مقدماتی خیال او را جمع کرد. پس علاوه بر کانتونا که معلوم نبود دیگر پایش به توپ بخورد یا نه، دو ستاره نسل قبلی یعنی ژینولا و پاپن را هم به خاطر مشکلات فیزیکی و مشخصا ندویدن و عدم مشارکت در دفاع تیمی که لازمه سیستم جدید ۴-۲-۳-۱ بود، کنار گذاشت. پاییز ۱۹۹۵ زمانی که فرانسه به یورو ۹۶ صعود کرد، کانتونا هشت ماه بود که در هیچ مسابقه فوتبالی شرکت نکرده بود و هنوز احتمال داشت بخاطر احکام ثانویه، دادگاه او را چند ماه دیگر از فوتبال محروم سازد. پس مشاهده می کنید که نه تنها موضوع اختلاف سلیقه طارمی و نوراللهی با قلعه نویی هیچ شباهتی به مساله کانتونا ندارد بلکه از آن مهم تر، تیم ملی امروز ما نه جایگزینی ( در حد زیدان) برای این به زعم شما کانتونای ایرانی دارد و نه این که اصلا جوان گرایی مثمرثمری در تیم ملی انجام شده که قلعه نویی را در میدان جهانی از وجود بهترین مهاجم نوک و هافبک میانی حال حاضر فوتبال ایران بی نیاز سازد. اتفاقا قلعه‌نویی، روندی عکس امه ژاکه اصولگرا در پیش گرفته و برای ماه ها به بازیکنی مثل جهانبخش که بدون تیم باشگاهی مانده بود، بازی ملی می داد. البته با شما هم نظرم که حضور قلعه نویی در برنامه فوتبال برتر نه از سر قدرت بلکه صرفا برای توجیه مساله طارمی بود، چرا که او واقعا هیچ جایگزینی برای شاخص ترین لژیونر تیم ملی ندارد. تفاوت ها همین جا آشکار می شود. امه ژاکه با کنار گذاشتن پاپن و ژینولا و کانتونا، با ضعیف ترین خط حمله تاریخ فوتبال ملی فرانسه پا به تورنمنت مهمی مثل جام ملتهای اروپا گذاشت و با هنر مربیگری و تحول ساختاری و الهام بخشی به جوانان، این تهدید را تبدیل به طلایی ترین فرصت تاریخ فوتبال فرانسه کرد که به قهرمانی جهان منجر شد. اگر هم قلعه نویی اهل چنین تحول آفرینی هایی بود، باید این کار را قبل از جام ملتهای آسیای قطر می کرد نه الان در آستانه جام جهانی! پس در تاریخ خواهند نوشت که قلعه‌نویی با همان تیمی که کیروش، یک دهه قبل از آن ساخته بود به جام جهانی رفت.