قدردان شمائيم، كه هرچه داريم از آن شماست!

چه خوب است، بهانه هايي كه قدرشناسي را به ما يادآور مي شوند. قدرشناسي از معلماني كه ديروز، امروز و فرداي مان متعلق به تعاليم داده شده از سوي آنهاست. هم آنهايي كه در قامت معلم ديروزمان را ساختند و ما را تحويل اساتيدي دادندتا امروز و فردايمان را بسازند. هم آنهايي كه محبت درس ديروزشان بود و صداقت درس امروزشان . هم آنهايي كه ديروز شمع وجودشان، دنياي ما را روشن كرد و پرتو افشاني امروزشان آينده بهتري را فراروي ما قرار داد. هم آنهايي كه دوست شان داريم و به آنها عشق مي ورزيم. هم آنهايي كه پاي تخته سياه هاي قديمي، درس دوست داشتن را به ما سرمشق دادند و بر روي انجام آن هم اصرار داشتند. با اين توصيف ها از مقام شامخ معلم ديگر چه مي توان گفت. چه مي توان راجع به بزرگواري هاي آنها نوشت و چگونه مي توان قدرشناس محبت هاي ديروز و امروزشان بود. كاري كه نه از عهده ما و نه از عهده جامعه بر مي آيد. اما معلمان و اساتيد ما همان قدر بدانندكه تا دنيا، دنياست قدردان آنها هستيم. بر دستان پر توان همه معلمان ديروز و اساتيد امروز و فرداي مان بوسه زده و تمام قد به احترام آنها مي ايستيم و با صداي بلند خطاب به آنها فرياد مي زنيم: بمانيد براي ما، كه وجودتان همواره براي جامعه بركت و حركت بوده است.
روز و روزگارتان مبارك. ايام به كام و هر روز، روزتان باد!