ضرورت ایجاد تحول در عرصه ورزش!
نگارنده پیشاپیش و طی نوشتاری با عنوان “مطالبه جامه ورزش از رییس جمهور منتخب”( تغییر نگاه- اصلاح امور) خاطرنشان کرده بودم که جامعه ورزش هم آوا با سایر اقشار مردم خواهان تغییر نگاه و اصلاح امور در تمام بخش های اجرایی،اداری، فرهنگی، اقتصادی، دیپلماسی، ورزشی و… است. تجربه سال های طولانی گویای این واقعیت بود که این فضا تغییر پیدا نمی کند جز اینکه فردی با تفکر جدید و ایده های نوین سکان امور اجرایی کشور را در دست بگیرد. فردی که در اصول پابرجا اما در نوع نگاه و تلقی نسبت به معادلات روز، قائل به عدالت و مصلحت باشد. پیش بینی تحقق این امر چندان دشوار نبود زیرا بخشی از جامعه امروز ایران یعنی همان گروهی که در مرحله اول انتخابات با دست بالا رییس جمهور را به مرحله دوم فرستادند، قائل به چنین تفکری بودند. وارد شدن اکثریت خاکستری جامعه که بخشی از آنها در مرحله دوم به تعداد رای دهندگان مرحله نخست اضافه شدند نیز به منظور ایجاد تغییر بود. حساب اکثریت خاموشی که در انتخابات شرکت نکردند هم روشن است. آنها در واقع ناامید از تغییر و تحول، بی تفاوتی پیشه کرده اند.
اکنون اما فردی سکان اجرایی کشور را در دست گرفته که دارای نگاه متفاوت، معتقد به کار کارشناسی و نخبه گرایی و تحول گراست. وی طی دوران نمایندگی مجلس نیز معمولا منتقد وضعیت موجود بود. پیش از انتخابات و پس از آن نیز قول داده بر وعده ای که به مردم داده پایبند خواهد بود. پزشکیان اکنون رییس جمهور تمام مردم ایران است چه آنان که به او را رای دادند و چه کسانی که رقیب را برگزیدند. از همه مهمتر رییس جمهور اکثریتی است که به هر دلیل ممکن در انتخابات شرکت نکردند. در فضای کنونی بر رییس جمهور منتخب و یاران و حامیان وی فرض است تا در راستای پاسخگویی به مطالبات کسانی که به او رای دادند، اقلیتی که با وی هم آوا نبودند و جذب نیمی از مردم که کلا در انتخابات مشارکت نداشتند گام های اساسی و ملموس بردارند. این امر شامل ورزش نیز می شود. عرصه ای که همواره منتقدین خاص خود را داشته و دارد. بدیهی است سخن از تغییر و تحول در این عرصه صرفا در معنی تغییر افراد معنا پیدا نمی کند بلکه حرف بر سر تغییر شیوه تفکر و پندارهای غیر متنجانس با فضای ورزش است. تفکری که به جای نگاه توام با سو ظن و عدم اطمینان به قهرمانان ورزشی روحیه ملی و همگرایی را در وجود آنها تقویت کند. انفعال در دیپلماسی را به اقتدار و ارتباط تغییر دهد. شایسته سالاری در مدیریت های ورزشی را جایگزین تفکر باندی و گروهی کند.ضمن نظارت بر فعالیت ها و عملکرد فنی فدراسیون ها و باشگاهها، دامنه دخالت های بی جا خصوصا دخالت در انتخابات فدراسیون ها را به حداقل برساند.در گسترش فرهنگ پهلوانی و اخلاق ورزشی گام های اساسی بردارد. به منظور تحقق موارد یادشده و فراتر از آن باید اراده کافی وجود داشته باشد. اراده ای که رییس جمهور منتخب نشان داده از آن برخوردار است. با همین فرض، جامعه ورزش بی صبرانه منتظر تحقق این مهم در انتخاب وزیر ورزش و پیشبرد اهداف مورد اشاره خواهد ماند. البته فعلا باید تا پایان بازی های المپیک صبوری کرد چرا که اولویت امروز و خواست جامعه ورزش موفقیت کاروان اعزامی کشورمان در پاریس است. رویدادی که برای همه کشورها از اهمیت ویژه ای برخوردار و شاید این اهمیت برای ما دوچندان باشد. از سویی ارزیابی عملکرد ورزش در همین آوردگاه نیز می تواند ملاکی برای ایجاد تحولات آینده باشد. البته همانطور که پیشاپیش ذکر شد، مهمتر از انتخاب مسئولین دستگاه ورزش، انتخاب تفکری است که بتواند تحولات مورد نظر رییس جمهور و اکثریت منتقد جامعه را در این مجموعه به وجود آورد. برای این منظور کشتیبان را سیاستی دیگر باید. سیاست و تدبیری که بتواند در گذر زمان تلقی آمرانه گذشته را از ساحت ورزش بزداید. تمایل به مهاجرت نخبه های ورزش را به رضایت و ماندگاری در داخل تبدیل و در یک کلام مردم و جامعه ورزش را به این باور برساند که شرایط با گذشته تفاوت پیدا کرده است.
