پوزخند به غرور شکسته جامعه ورزش!

شکست های پیاپی ورزشکاران رشته های مختلف اعزامی کشورمان به المپیک پاربس علاقه مندان ورزش و مردم را اندوهگین کرده است. مسئولین ذیربط با وعده موفقیت کشتی گیران، وزنه برداری و تکواندو سعی دارند یکبار دیگر خود را در سایه موفقیت های احتمالی این رشته ها پنهان کنند. به عبارت دیگر آقایان پس از چند دهه بازهم امید خود را به قهرمانان رشته هایی بسته اند که بطور سنتی برای ما مدال کسب می کنند بی آنکه در قبال مسئولیتی که بر عهده آنان گذاشته شده اقدامات درخوری انجام داده باشند . به همان اندازه که ضعف مسئولین ورزش مورد سئوال است از کنار ضعف فدراسیون ها نیز نمی توان به سادگی عبور کرد. برخی از روسای فدراسیون های ناکام در سایه غفلت و ضعف مسیولین ورزش خود را مالک بلامنازع رشته تحت مدیریت قلمداد و با خودمختاری و دهن کجی حاضر نیستند جای خود را به نیروهای خلاق و توانمند بدهند. برخی از این افراد سال هاست یک فدراسیون را به گروگان گرفته و با ارائه اطلاعات غلط به مسئولین ورزش و ادعای کسب مدال در المپیک، فدراسیون را به دفتر کار و فعالیت های تبلیغاتی خود مبدل کرده اند. کجای دنیا معیار موفقیت  رییس فدراسیون را تنها با حضور یک ورزشکار در المپیک می سنجند در حالی که با یک نگاه کارشناسی مشخص می شد امکان  کسب مدال توسط همان تک ورزشکار هم در حد صفر است. فرد دیگری چند دوره رییس فلان فدراسیون بوده هنوز هم با عنوانی دیگر در صحنه حضور دارد اما ورزشکاران همین رشته جایی در المپیک پیدا نمی کنند بی آنکه کسی از ایشان بپرسد تا کی باید این وضعیت دوام داشته باشد؟
قابل کتمان نیست که از ورزش ما با این سیستم، با این افراد و با این فرمان در المپیک آینده نیز نباید انتظار موفقیت داشت مگر اینکه چشم ها را بشوییم و طرحی نو در اندازیم. برای رسیدن به نقطه مطلوب باید سیستم کنونی زیر و زبر شود در انتخاب روسای فدراسیون ها تجدید نظر و افراد را به واسطه لیاقت و شایستگی آنها در مصدر کار قرار دهیم. اجازه ندهیم روسای فدراسیون خودشان مجمع را بچینند و خودشان انتخابات را برگزار کنند. نگذاریم روسای فدراسیون ها برای بقای خود پای فدراسیون های جهانی را به انتخابات داخلی بکشانند.با حربه  تهدید به تعلیق و هزار و یک ترفند دیگر جای اینکه پاسخگوی سو مدیریت خود شوند سر از المپیک در آورند و به ریش همه بخندند. به جرقه ها و تک ستاره ها دلخوش نکنیم. برنامه ریزی ،پشتوانه سازی، مقبولیت،پاکدستی را ملاک عمل قرار دهیم اگر غیر از این شد و مسیر کنونی ادامه پیدا کرد چهار سال دیگر هم باید سر به زیر افکنیم و به غرور شکسته یک ملت پوزخند بزنیم.