جام جهانی نرفتن، سخت تر از رفتن به جام جهانی است!

یک برد 3 بر 2 و یک 45 دقیقه اعصاب خرد کن دیگر را تجربه کردیم، تا باز به این مهم پی ببریم که تیم ملی فوتبال ایران به لحاظ فنی و شناخت از حریفانش مشکل دارد! یعنی تیمی که نمی تواند یک پیروزی 2 بر صفر در نیمه اول را با قدرت در نیمه دوم حفظ کرده و در آن بر تعداد گلهایش بیافزاید! در بازی ششم با قرقیزستان دوباره مانند بازی با کره شمالی یک پیروزی 3 بر 2 دیگر را بدست آوردیم و به جام جهانی 2026 نزدیک و نزدیک تر شدیم! جام جهانی که دیگر رفتن به آن برای تیم های آسیایی یک آرزوی دست نیافتنی نیست! داشتن 8 سهمیه مستقیم حضور در جام جهانی برای قاره کهن آسیا بمعنای آن است که باریهای مقدماتی جام جهانی دیگر مانند گذشته های نه چندان دور، برای کشورها آن چنان سخت و دشوار نیست و این را مسئولان فدراسیون فوتبال و امیر قلعه نویی هم خوب می دانند تا جایی که با این تعداد سهمیه، حالا نرفتن به جام جهانی سخت تر از رفتن به آن شده است. در بازی با قرقیزستان و در نیمه دوم آن، که به نیمه مربیان شهرت دارد، باز امیر قلعه نویی و دستیاران پر تعدادش کم آورده و در حقیقت به حریف خود در این نیمه باختند! هر چند که باز ممکن است سرمربی تیم ملی در توجیه عملکرد بازیکنانش در بازی با قرقیزستان، منتقدان تیم ملی را به عدم داشتن سواد فوتبالی متهم کند و بر آنها بتازد! نوع برخوردی که دیگر منتقدان و مردم علاقه مند به فوتبال به آن عادت کرده و چیز تازه ای هم نیست! امیر قلعه نویی باید بپذیرد که تیمش مطمئن بازی نمی کند! و برای رسیدن به یک پیروزی اقتصادی نزدیک، علاقه مندانش را جان به لب می نماید! بازی با قرقیزستان یک آزمون دیگر برای تیم ملی فوتبال کشورمان در راه رسیدن به جام جهانی 2026 بود. آزمونی که باز بهر شکل ممکن از آن سربلند بیرون آمدیم تا جمع امتیازات مان به عدد 16 برسد و باز فاصله 3 امتیازی مان با تیم دوم جدول رده بندی یعنی ازبکستان در همان عدد 3 باقی بماند. اما نگرانی علاقه مندان به فوتبال همچنان به قوت خودش باقی است. علاقه مندان به فوتبالی که از روز اول و با توجه به داشتن 8 سهمیه مستقیم قاره کهن نگران صعود به جام جهانی نبودند، بلکه آنها نگران تفکری هستند که، نکند کسب این نتایج ما را فریب داده و از موضوع مهم تقویت کادر فنی این تیم، دور و دورتر کند!