تحریم فوتبال پرهزینه و بی خاصیت!
با فوتبال بد قواره و بی کیفیت و تماشاگران هتاک و فحاش و بازیکنان و سرپرستان و مربیان بد اخلاق به کجا می رویم؟ برخی از ملی پوشان پوشالی که دلمان را به ساق های آنها در جام جهانی دلخوش کرده ایم،به قدری بی ارزش و بد اخلاق هستند که نوع حرکات و رفتار زننده آنها، آدمی را از فوتبال سیر می کند. مربی و سرپرست تیمها بجای هدایت و راهبری بازیکنانشان دائما با یکدیگر کلنجار می روند و با ادا و اطوار زشت به همدیگر می تازند. دروازه بان ملی پوش ما در مقابل دیدگان همه به داور یورش می برد. بازیکنانی که چند صباح دیگر باید در تیم ملی در کنار هم باشند،برای یکدیگر کروکی می کشند و در ایجاد مرافعه و خوش رقصی و ایجاد مناقشه از هم پیشی می گیرند. در دهه های گذشته، در مواقعی که داور مرتکب اشتباهی می شد، با شعار ( داور دقت کن) از سوی تماشاگران مواجه می شد. امروز اشتباه داور با فحش وناسزا همراه است و ایل و تبار او را مورد تاخت و تاز قرار می دهند.
در سنوات گذشته از شعار تماشاگرنماها می گفتیم، اما امروز پنجاه هزار نفر یک صدا فحاشی می کنند. این هتاکی و فحاشی، آبی و قرمز و زرد و بنفش هم ندارد. همه در این بداخلاقی و بد رفتاری شریک هستند!
معلوم نیست با این رویه و اشاعه فحاشی وهتاکی در ورزشگاهها چه سرنوشتی خواهیم داشت؟ شاید تعطیلی وتحریم فوتبال پرهزینه، بی خاصیت و دردسرساز چاره کار باشد.
فوتبالی که به اساس ورزش لطمه جدی وارد کرده و مربی و بازیکن و تماشاگرش در بد اخلاقی در ردیف اول قرار دارند.
برای مقابله با این پدیده زشت چه باید کرد؟
آیا باید دست روی دست گذاشت و با بی تفاوتی شاهد این رفتار زننده بود؟
آیا وقت آن نرسیده که برخورد قاطعی با فحاشها و مرتکبین خطا داشته باشیم؟ به جد اعتقاد دارم، برای مقابله با خاطیان، مسابقات آنها بدون تماشاگر برگزار و از پخش بازیهای آنها از تلویزیون خودداری شود، چرا که جرائم مالی ومحرومیت های گذشته از سوی کمیته انظباطی هیچ تاثیری نداشته است.
