جای کامران اینجا نیست!
کامران قاسمپور، کاپیتان تیم ملی کشتی آزاد ایران، این روزها بیشتر از هر زمان دیگری در میان گردباد تصمیماتی ایستاده که نه به نفع اوست و نه به سود کشتی ایران. شکست دوباره او در وزن ۸۶ کیلو پس از ناکامی در جهانی زاگرب نه یک حادثه است، نه یک اتفاق تلخ؛ پیام روشنی است از اینکه کامران را در جای اشتباهی به کار گرفته اند. وزن ۸۶ کیلو برای قهرمانی که دو طلای جهانی وزن بالاتر را دارد فقط یک انتخاب غلط نیست؛ یک اشتباه فاجعه‌بار است.
کامران قربانی لجاجت‌هایی است که نام «مدیریت» روی آن گذاشته‌اند.او بهترین سال‌های جوانی اش را پشت خط حسن یزدانی ماند، لاجرم به ۹۲ رفت و در همان‌جا به قله جهان رسید. اما عطش المپیک او را به ۹۷ برد و شکست خورد. حالا هم بعد از مصدومیت کتف یزدانی، کامران را دوباره به ۸۶ برگرداندند؛ تصمیمی که تنها ثمره‌اش دو شکست تلخ مقابل والنسیا و آرسنی دژویف بوده است.
واقعیت را باید بی‌پرده گفت: حضور قاسمپور در وزن ۸۶ کیلو اقدامی غیرکارشناسی، غیرمنطقی و برخلاف شواهد بدنی و فنی است. ریسک بی‌معنی‌ای که در همان جهانی خودش را با شکست غیرمنتظره مقابل والنسیا نشان داد؛ شکستی که با رفتار زشت و زننده حریف آمریکایی همراه شد و باید کامران و کادر فنی را از خواب غفلت بیدار می‌کرد. اینکه بدن تحلیل‌رفته او پس از کاهش شدید وزن دیگر توان ایستادن در برابر این رقبا را ندارد! اگر شکست در زاگرب را با سطح بالای آن مسابقات توجیه کنیم، باخت در رقابت‌هایی مثل کشورهای اسلامی دیگر چه معنایی می‌دهد؟ دو بار وزن‌کم‌کردن طی دو ماه برای کشتی‌گیری که چند سال پیش علیرضا دبیر آوردن او به ۸۶ کیلو را «محال و غیرممکن» می‌دانست، کجای منطق حرفه‌ای جا می‌گیرد؟
مسئله امروز کامران فقط انتخاب اشتباه وزن نیست؛ اصرار لجوجانه روی آن است. کادر فنی نه‌تنها اشتباه اولیه را اصلاح نکرد، بلکه با سماجت بر همان مسیر غلط، کامران را به مسیر فرسایشیِ افت و ناکامی کشاند. گویی او را قدم‌به‌قدم به شکست خوردن عادت می دهند!
البته کامران نیز بی‌تقصیر نیست. او می‌توانست پای این تصمیم نایستد. اما سهم اشتباه او هر اندازه باشد، نقش کادر فنی چندین برابر بزرگ‌تر است؛ زیرا تصمیم نهایی با آنها بود و آنها بودند که نادرست‌ترین گزینه را انتخاب کردند.
چرا باید قهرمانی که ثابت کرده در ۹۲ کیلو بهترین است، قربانی سرگردانی بین سه وزن شود؟ چرا باید جایگاه یک چهره جهانی، با مدیریت سست و انتخاب‌های غلط به خطر بیفتد؟
حقیقت ساده است و غیرقابل انکار: جای کامران اینجا نیست! نه در این وزن، نه در این برنامه‌ریزی، نه زیر دست تصمیم‌هایی که استعداد و آینده‌اش را می‌فرساید. اگر قرار است قاسمپور ادامه دهد و دوباره قهرمان جهان شود اولین قدم تغییر نگاه و رویکرد کادر فنی است؛ رویکردی که امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند بازنگری و اصلاح است. اما متأسفانه حقیقت همیشه زیر سایه موفقیت‌های مقطعی پنهان می‌ماند؛ ضعف‌ها دیده نمی‌شود و درس‌ها جدی گرفته نمی‌شود. این همان چیزی است که در عملکرد پژمان درستکار کاملاً مشهود است. او با وجود چهار سال سکانداری و حمایت‌های بی‌چون‌وچرای دبیر، هنوز چیزی در چنته ندارد که بواسطه آن نقشی در پیشرفت کشتی آزاد ایران ایفا کند! هر چه هست همان است که قبلا بوده و با زحمات مربیان باشگاهی و یگیری و مدیریت علیرضا دبیر به دست آمده!
