داورانی که نا امیدمان می کنند!

احمد محمدی داور مسابقه چادر ملو و استقلال را برای اولین بار می دیدم.
داوری ضعیف، پر اشتباه، ترسو و بدون کاراکتر یک داور وسط! حرکاتش برای کمک داوری خوب است، ولی مديريت درون میدان او در حد صفر بود. در هر سوتی که زد، اجازه داد هر دو طرف طلبکارش باشند. سرش را پایین می انداخت تا او را نبینند. بدترین صحنه زمان اعلام پنالتی برای استقلال در دقیقه 60 بازی بود. به اندازه ای صحنه واضح بود که نیاز به بازدید ویدیویی هم نداشت ولی او آنقدر قاطع سوت زد و نقطه پنالتی را نشان داد که اتاق وار هم به اشتباه افتاد. در نهایت هم با شک و تردید، رای خود را برگرداند چون قاطعانه به او گفتند: پنالتی نیست. بپذیریم، سطح داوری ما بشدت نزول کرده و این از آثار سهمیه ای شدن داوران است که کمیته داوران برای راضی نگه داشتن هیات ها می خواهد همه را داشته باشد. اصل اول برای یک داور شجاعت و تسلط او بر بازی و دید و شناختش از حرکات بازیکنان است. یک داور خوب حتما باید فوتبال را در سطح اولیه بازی کرده باشد. فاکتورهای شناخت برای قبولی داوران بسیار دقیق و حساس است ولی متاسفانه طی چند سال گذشته با ضعف رئیس کمیته داوران و اصولا خالی شدن کمیته داوران از افراد کاردان، راه برای ورود داوران سهمیه ای باز شده و نتیجه اش در آسیا مشخص است. ما بعد از علیرضا فغانی، داوری نداریم که بتواند در آسیا قضاوت کند. شاید امیر عرب براقی تا حدودی آن خصوصیات را داشته باشد اما او نیز بواسطه نسبتی که با علیرضا فغانی دارد مورد کم لطفی قرار گرفته و متاسفانه زیاد به او میدان نمی دهند. انتخابات فدراسیون فوتبال نزدیک است. امیدواریم یک فرد متخصص شجاع کاردان به ریاست کمیته داوران انتخاب شود تا تحولی در داوری ما به وجود بیآورد در غیر این صورت دوباره برای داربی تهران باید به فکر داوران خارجی باشیم. تصور می کردیم برادران حیدری بتوانند در کلاسی بالاتر قضاوت کنند اما به رغم استقلال مالی و سطح بالای سوادی که دارند در پیاده کردن و شناخت از داوری ضعیف هستند و با داوری سطح اول جهان و آسیا فاصله زیادی دارند.
لطفا مراقب داورانی مثل محمدی باشید که در بازی‌های سنگین بدجوری قافیه را می بازند.