سکانسی از نابسامانی های فدراسیون فوتبال
سرمربی تیم امید استعفای خود را به صورت شفاهی به مسئولان فدراسیون فوتبال اعلام کرده است.
امید روانخواه در اعتراض به آنچه نادیده گرفته شدن نیازهای تیم امید خواند، از هدایت تیم امید استعفا کرد. پیگیری‌ها در این زمینه حاکی از این است که روانخواه از عملکرد هدایت‌الله ممبینی دبیرکل فدراسیون فوتبال در آماده سازی تیم ملی امید ناراضی است و به همین دلیل تصمیم به استعفا گرفته است. گفته می‌شود این استعفا باعث شد فدراسیون در وضعیت اضطراری قرار گرفته و برای جلوگیری از بحران، تلاش کند مشکلات را در کمترین زمان ممکن برطرف کند. پس از علنی شدن این خبر، مهدی تاج بلافاصله با روانخواه تماس و از جزئیات مشکلات تیم مطلع شده است. رئیس فدراسیون وعده داد در اولین فرصت جلسه‌ای حضوری با او برگزار کرده و راهکارهای لازم برای ادامه همکاری را ارائه دهد. فارغ از اینکه رایزنی ها برای بازگشت امید به تیم امید جواب بدهد یا نه، از بریده های جراید چند نتیجه ساده بدست می آید:
۱- وقتی خبر شوکه‌کننده استعفای سرمربی تیم ملی امید، رسانه ای شد، سینه چاک‌های فدراسیون در سکوتی غریبانه فرو رفتند چون خوب می دانستند در آستانه فیفا دی، این اتفاق، یک بحران است؛ اتفاقی که محصول تمام عیار سوء مدیریت در فدراسیون فوتبال است.
۲- عجیب و تلخ این که بعد از خبر استعفا، رییس فدراسیون به تکاپو افتاده و در تماس تلفنی، تازه از جزییات مشکلات تیم امید مطلع شده است. رییس بی خبر از مشکلات، فدراسیون چه اولویتی مهمتر از رسیدگی به امور تیم های ملی دارد؟!
۳- تجربه ثابت کرده که گوش شنوا در فدراسیون نیست و فقط باید در بزنگاه ها مانند این قبیل استعفاهای بموقع، مدیران را از خواب غفلت خارج کنند.
۴- این استعفا حکایت از نابسامانی ساختاری در درون تشکیلات فدراسیون دارد که از قرار معلوم تعامل بین دبیرکل فدراسیون با برخی بخش های دیگر فدراسیون وجود ندارد.
بیش از این، از حال بد مدیریت فوتبال در کشورمان خواهید شنید. البته با کمال تأسف!
