فوتبالی که اساس ورزش ما را مختل کرده است!
پول پاشی و هزینه تراشی چند تیم باشگاهی که از سوی شرکت های صنعتی و بانک ها حمایت می شوند،بجای آنکه کمک حال فوتبال باشند،اساس فعالیت این رشته را مختل و حرکت و بنیان ورزش کشور را تحت الشعاع قرارداده اند.
استقلال با حمایت شرکت هلدینگ خلیج فارس و به بهانه حضور موثر در مسابقات باشگاهی آسیا،فدراسیون را مجاب کرد تا بسیار فراتر از سقف درنظر گرفته شده اقدام کند.بر این اساس مدیران نابلد آنها ،برای جذب آدان ،منیر حدادی،آسانی،داکنز، سحرخیزان،آقاسی و موسی جنبو و با پول پاشی بی رویه، هزینه گزافی به بیت المال تحمیل کردند. بسیاری از این نفرات آمادگی جسمانی هم ندارند و هفته ها باید منتظر آماده شدن آنها داشت. باید پرسید در لحظه جذب آنها آیا به این نکات توجه شد؟ نتایج این مدیریت غلط و حاتم بخشی عجیب را در دیدار با الوصل دیدیم. معلوم نیست این شرکتها در موضوع مسئولیت های اجتماعی تا چه اندازه مجوز انجام هزینه را دارند؟ این پولها و سرمایه های اجتماعی،کجا و چگونه باید هزینه شود و کدام نهاد و سازمان باید بر مجموعه های اقتصادی نظارت کند؟
متاسفانه رد پا و حضور پر رنگ دلالها و واسطه ها در تیمهای استقلال،سپاهان و پرسپولیس دیده می شود و نظارتی هم بر این هزینه تراشی ها صورت نمی گیرد! دیگر باشگاههای شهرستانی که امکانات محدودی دارند در این رقابت نابرابر چگونه باید فعالیت کنند؟ دو هفته پیش از زبان مدیر باشگاه استقلال خوزستان شنیدیم که قرارداد بسیاری از بازیکنان جوان و گمنام آنها زیر یک میلیارد تومان است و باشگاه برای امکانات اولیه از جمله زمین چمن مشکل داشته و در تهران تمرین کرده است. همین تیم با امکانات محدود بر استقلال تهران و ستاره هایش پیروز شد. این روند پول پاشی در سپاهان و پرسپولیس هم دیده می شود. در نوشته قبلی اشاره داشتم فدراسیون برای بخدمت گرفتن بازیکنان خارجی از سوی باشگاهها باید آیین نامه سختگیرانه ای وضع کند.آدان ۳۹ ساله در استقلال چه می کند؟ اوریه که همیشه آسیب دیده بوده و گرفتار هپاتیت است،بر اساس کدام منطق در پرسپولیس جذب شده است؟ چرا باید بازیکنان داخلی در سه تیم یاد شده قراردادهایی بالای یکصد میلیارد تومان داشته باشند،اما با سند سازی قرارداد بیست میلیاردی به سازمان لیگ ارائه کنند( مابقی این پولهای رد و بدل شده کجا ثبت و ضبط می شود). البته برخی بازیکنان جداگانه آپارتمان،زمین وخودرو می گیرند که در صورتهای مالی ذکر نمی شود. در شهرستانها به ندرت بازیکنان بومی می بینیم و ادامه این رویه نادرست،قطعا به تیم ملی لطمه می زند.
در تیم تراکتور سازی که با مالک شخصی اداره می شود،هیچ بازیکن بومی در ترکیب اصلی نمی بینیم. در گذشته نفراتی شاخص از تبریز به تیم ملی راه می یافتند. این موضوع در دیگر باشگاهها هم صادق است و جدا از نبود بازیکن بومی در ترکیب باشگاهها،از بی توجهی و غفلت از جوانگرایی در فوتبال خبر می دهد.
در کنار این مباحث کلیدی و مهم،باید مسئولان ورزش مراقب دیگر رشته های ورزشی هم باشند. ورزش کشور را نباید به فوتبال خلاصه کرد. این فوتبال مزاحم و پرهزینه اساس فعالیت دیگر ورزشها را مختل کرده است.
این روزها ورزشکاران ما در کشتی،والیبال، ووشو،هندبال جوانان،اسکیت،کاراته،تنیس روی میز و تکواندو خالق افتخار آفرینی شدند. وزنه برداران ملی پوش ما هم آماده مسابقات جهانی هستند و با محدودیت های مالی خود را آماده پیکار با رقبا کردند. باید تعادلی در این راستا ایجاد کرد. محدودیت مالی در دیگر رشته ها با پول پاشی بی رویه در فوتبال و از امکانات دولتی و بیت المال پذیرفتنی نیست! فدراسیون فوتبال در این زمینه مصلحت اندیشی می کند. با مماشات و همراهی با ریخت و پاش های باشگاهی بجایی نمی رسیم. لازم است وزارت ورزش و سازمان بازرسی کل کشور و نهادهای نظارتی با این نگاه و رفتار غلط مقابله کنند.
