« آموزش » ، حلقه مفقوده ورزش و فوتبال ما!

طی روزهای بیست و دوم دی ماه لغایت بیست و یکم بهمن ماه سال ١٤٠٢ و در کشور قطر، هجدهمین دوره مسابقات فوتبال جام ملتهای آسیا برگزار شد و برگزیدگان ملی پوش بیست و چهار کشور از جمله ایران، در پیکارهای فوق الذکر شرکت کردند و همانطور که می دانید، فوتبالیست های کشور میزبان در دیدار فینال با شکست نخبه‌های فوتبال کشور اردن، برای دومین بار متوالی ، قهرمان جام ملتهای آسیا شدند و همچنین، ملی پوشان ارزشمند ما، در دیدارهای نیمه نهایی جام، با شکست برابر قطری ها، ضمن عدم راهیابی به فینال، کشور میزبان را به سوی ایران ترک کردند .
مستحضرید که از قبل از شروع مسابقات و در جریان برگزاری دیدارها و همچنین، پس از پایان رقابتهای جام هجدهم، کارشناسان، مفسران، تحلیل گران و آگاهان عرصه ورزش مفرح، پر هیجان و پر مخاطب فوتبال، بررسی چگونگی روند بازیهای ایران را در جام ، آغاز کرده و همچنان هم تحلیل می نمایند که مشخصاً، مسوولان ذیربط در جمیع حوزه های مرتبط با آماده سازی و شرکت تیم ملی فوتبال ما در آوردگاه قطر، چنانچه بی غرضانه و فروتنانه، به تفسیر های صورت گرفته از سوی خیرخواهان مطلع در امر فوتبال و اصحاب رسانه، توجه نمایند، تحقیقا، برای آینده فوتبال ملی ما، موثر و راهگشا ، خواهد بود .اما ، نکته ای که از سوی این شاگرد کوچک عرصه بزرگ ورزش ، گفتنی و ضروری است ، حلقه گمشده ورزش ما، از جمله فوتبال است که تا به صورت اساسی و بنیانی به آن توجه نشود، خسران ها و شکست‌های بیشتری را به دنبال خواهد داشت و آن حلقه گمشده ، چیزی نیست مگر موضوع « آموزش » . بر پیر و جوان ، مسوول و غیر مسوول و خواص در فوتبال و ورزش و حتی عامه مردم، جایگاه عظیم « آموزش » مشخص و هویداست .
بدون تردید ورزش فوتبال محبوبترین و پر مخاطب ترین و فراگیر ترین فعالیتهای ورزشی در بین اقشار مختلف جامعه، به ویژه نونهالان و نوجوانان است و همین ویژگی بزرگ عمومیت داشتن فوتبال در جامعه ما، گنجینه‌ای پر بها را در اختیار کارگزاران این ورزش قرار می دهد تا با هدایت آگاهانه این موج عظیم خواهندگی ، سرمایه های انسانی ارزشمندی را در حوزه قهرمانی تربیت کرده و پرورش دهند .
علاقمندان به ورزش و همه آنهایی که در زمینه تربیت بدنی فعالیت می کنند، می دانند که بسیاری از کشورها، از جمله کشورهای عربی حاشیه خلیج همیشه فارس، ملتمسانه به دنبال نیروی نونهال و نوجوان و علاقه مند به فوتبال هستند و در این مسیر، مشوق های زیادی را هم پیش بینی می کنند، اما دریغ از یک میلیونیم نیروی انسانی نونهال و نوجوان ما در ورزش ، به ویژه فوتبال .
جای جای این میهن عزیز، در هر کوی و برزن، در هر نقطه از این سرزمین، از روستاها گرفته تا شهرهای کوچک و بزرگ و حتی مراکز استانها، بسیارند بچه هایی که « الفبای » فوتبال را نمی دانند ، اما ، با جدیت به دنبال « توپ » می دوند ، « دریبل » می زنند و « گل » می کارند و نمایشی « رونالدو » گونه را هم ارائه می دهند .
در یکی از روستاهای شمالی کشورمان ، به چشم، نه یکبار که بارها ، نوجوانانی را دیده ام که از دیوار مدرسه ای که « قفل » بزرگی بر « درب » ورودی اش « جا » خوش کرده بود ، بالا می روند تا در زمین فوتبال آن مدرسه ، ساعتها ، فوتبال بازی کنند. البته بدون مربی !!شما بگویید، این شور و شوق و میل به بازی و ورزش فوتبال را، در کجای جهان ، شاهدید ؟!!.. و همین نسل است که مشتاق آموزش است ، تشنه حضور در مدرسه فوتبال است ، تشنه یادگیری آموزش های اصولی و علمی است .

موکدا و تاکیدا ، عرض میکنیم ، مدرسه فوتبال را می گوییم ، نه « دکان » های دونبش برخی « غیر » ورزشی های « کاسب » اندیش را !!!بدون شک و صد البته ، نمایش آن بچه های عاشق فوتبال روستا را ، در تمامی اقصی نقاط این مملکت دیده و شاهد هستید . سووال می کنیم آيا وزارت ورزش و جوانان و دفاتر مرتبط ستادي ، مسوول هدایت آگاهانه این نسل پر شور و عاشق است؟ آیا، وزارت آموزش و پرورش ، وظیفه آموزش این نونهالان و نوجوانان را برعهده دارد؟
آیا ، فدراسیون فوتبال و یا هیأت های فوتبال استانی ، مسوولیت فوق را عهده دار هستند ؟ آیا ، شورای عالی ورزش کشور به عنوان بالاترین مرجع سیاست گذاری در حوزه ورزش و تربیت بدنی ، بایستی بستر ساز این نهضت آموزشی باشد ؟

برای ما ، فرقی نمی کند .

اما ، می گوییم ، بزرگواران محترمی که مسوولیت مستقیم ، غیر مستقیم و یا حتی کمکی و … را در این بخش دارید ، فقط محبت کرده ، ترتیبی اتخاذ فرمایید ، که دیگر بچه های پر استعداد ما، که همچون بذرهای طلا می باشند، برای بازی فوتبال، که محبوب همه جامعه است، برای بازی کردن شان ، مجبور نباشند از دیوار ، بالا بروند