استقبال از دیدارهای لیگ به حداقل می رسد!
بعد از شیوع ویروس کرونا و محدویت هایی که برای عدم حضور تماشاگران در برگزاری مسابقات در نظر گرفته شده بود و همچنین تصمیماتی که در طول سالهای اخیر باعث منع ورود بانوان به ورزشگاهها از سوی کمیته اجرایی مي شد، متاسفانه این پازل این بار، از سوی تماشاگران با تحریم بازيها دارد جبران می شود! در چنين شرايطي باید دید، علیرغم تشکیلات کانون هواداران و لیدرهای استخدامی و … چه دلایل دیگری سبب کاهش استقبال مردمی از دیدارهای لیگ برتر شده است؟ و در این برهه هرگونه اقدام غیر کارشناسی می تواند نتایج معکوسي را در اقبال علاقمندان به ورزشگاهها بر جای بگذارد. هر کدام از باشگاههاي ليگ برتري بخصوص قرمز و ابی ها پايتخت معتقدند سرمایه های انسانی چند میلیونی در کشور دارند. حال چرا هنگام میزبانی در ورزشگاههای تهران اقبال خود را از دست داده و مانند گذشته حمایت نمی شوند. به همین منظور در یک گزارش میدانی و مصاحبه با چند تن از افراد جوان جامعه با دارا بودن مشاغل مختلف در این خصوص به پرسش و پاسخ پرداخته تا دلایل این امر را ارزیابی و در اختیار عوامل مربوطه قرار داده باشيم تا آنها هم بتوانند با کار کارشناسی راه حضور مجدد چند هزار نفری را در ورزشگاهها فراهم اورند. شاید از نگاه بعضی ها پاسخ های دریافتی تکراری و یا بی مورد باشد اما اگر به دنبال فوتبال با تماشاگر هستيم باید به تمام گفته های انان نيز توجه كنيم. اولین شخصی که به چرايي اين معضل پاسخ داد، گفت: فروشنده لوازم ورزشی هستم و علاقه فراوانی به فوتبال دارم اما در چند سال اخیر کیفیت بازیها به مراتب نسبت به گذشته پایین تر امده و رغبتی برای دیدارهای داخلی وجود ندارد و ترجیح می دهم بازیهای اروپایی را دنبال كنم ضمن اينكه بعضی از مربیان نيز با دنیای حرفه ای فاصله و مقبولیت لازم را هم ندارند .
دومین فردي که پاسخ سوال ما را داد، دانشجوی رشته تربیت بدنی بود، او گفت: از زمان ورود به ورزشگاهها با تحقیر شدن از سوی ایست و بازرسی، کثیف بودن سکو یا صندلیها، ناامن بودن شرایط فیزیکی ورزشگاهها، نبود امکانات پذیرایی مانند بوفه مناسب، سرویس های بهداشتی کثیف، فرهنگی نبودن محیط ورزشگاه ها در هنگام اشتباهات داوری، سلیقه ای عمل کردن ورزشگاه ها جهت حضور بانوان و… مواجه می شویم!
سومین شخصی که در نظر سنجی شرکت كرد بازیکن تیم جوانان یکی از باشگاه های تهران بود و در پاسخ به، علت استقبال نکردن مردم از فوتبال کشور مان به نقطه نظرات دیگری پرداخت، و گفت اولین مورد گران بودن هزینه های رفت و برگشت و همچنین قیمت بلیط ها بوده که ما قشر جوان از عهده پرداخت همین مبالغ هم عاجزیم و اگر پول داشتیم با کفش های وصله پینه دار وارد مسابقات نمی شدیم هیچ باشگاهی به سرمایه انسانی یا همان تماشاگران ارزشی نمي گذارد و هر طرفداری بنابه سلیقه خود، حضور مستقیم و یا از طریق صدا و سیما اغنا می شود. اگر تماشاگران برای تیمها مهم بودند حداقل سرویس های رفت و برگشت از میادین مختلف برای اینکار برقرار می کردند. که متاسفانه به این امر توجه ای نمی شود. با اشاره به نقطه نظرات بدست آمده می توان با کارشناسی و فراهم نمودن تمهیدات لازم، بستر اولیه را برای حضور همگان همچون گذشته فراهم اورد تا دوباره شاهد حضور خانواده ها در ورزشگاهها باشیم.
