المپیک میدانی برای کسب اعتبار و حیثیت است!

شاید همه آنهایی که برای ورزش ما تلاش می کنند، هنوز به این واقعیت نرسیده اند که میدان المپیک، میدانی برای کسب تجربه نیست، بلکه میدانی برای بروز تجربه های گذشته است. میدان المپیک، میدانی برای کسب اعتبار و حیثیت است! میدانی که ما می توانیم با افتخار آفرینی در آن خیلی از واقعیت ها را به جهانیان بشناسانیم، که متاسفانه هنوز در این زمینه موفق عمل نکرده ایم. بگذریم، از المپیک حرف زدیم، بد نیست که این نکته مهم را هم بگوئیم که نخستین خیاطی که کت و شلوارهای ورزشکاران ما را برای المپیک 1948 لندن دوخت، خیاطی بود که مغازه اش، در خیابان لاله زار و بالای تئاتر تهران بود و با هنرش در آن روزها خیلی چیزها را ثابت کرد! جالب است، که بدانید در آن روزها هنوز خیاطی صنعتی به ایران نیآمده بود و همه دوخت و دوزها سنتی انجام می شد! شما اگر یک نگاه به کت و شلوار سلماسی بیاندازید، حرف های مرا بیشتر متوجه خواهید شد. البته در سالهای اول، امکانات تیم های اعزامی به المپیک بسیار ساده و ابتدایی بود! هر چند که المپیک ها هم اساسا کم هزینه برگزار می شدند و کاروان های اعزامی کشورمان هم قاعدتا از این موضوع مستثنی نبودند! ما برای رفتن به المپیک این همه هزینه می کنیم، بدون آنکه بدانیم که برای چه هدفی داریم به این میدان برزگ می رویم! بدون آنکه بخواهیم در باره اینکه چرا نتیجه نمی گیریم، آسیب شناسی کنیم و …
ما هنوز نپذیرفته ایم که دنیا بر روی تجربه بنا شده است! به همین دلیل هم هیچ ارزشی برای بزرگان و پیشکسوتان خود قائل نبوده و از تجربه آنها استفاده لازم را نمی کنیم ! شما آفریقایی ها را ببینید، آنها وقتی می خواستند شروع کنند، بدلیل نداشتن استطاعت مالی مناسب از دوومیدانی و بخش استقامتی آن شروع کردند و امروز هم همه عناوین و رکوردهای دنیا در دوهای استقامت از آن آنهاست که این ثابت می کند که آنها قبل از شروع بر روی استعدادهای خود کار کارشناسی انجام داده و بعد رشته مورد نظر خود را انتخاب کرده اند. در ورزش ما هم همینطور است! ما در کشتی باید خوب باشیم! در تکواندو باید شگفتی ساز شویم! در وزنه برداری باید که امید به کسب مدال داشته باشیم و همین واقعیت ها به ما می گویند که نباید تیم ها و نفراتی را به المپیک ببریم که زنگ تفریح حریفان خود بوده و دست از پا درازتر از مسابقات برگردند. برای موفقیت در المپیک باید تنها کار و از دانش و تجربه مربیان کارآمد استفاده کرد. اخلاق بخشی از ورزش است ولی هدف داشتن و تلاش کردن اصل ورزش است.( ادامه دارد )