اولین حقوق!

نخستین حقوق من از کارکردن به عنوان خبرنگار در یک رسانه 200 تومان بودکه از کیهان ورزشی گرفتم و بعدها این مبلغ در روزنامه آیندگان به 400 تومان رسید، که برای خودش آن روزها مبلغ قابل توجهی بود. من از سال 1350 تا سال 1357 تنها، کار خبرنگاری ورزشی می کردم و از این بابت هم خیلی خوشحال و راضی بودم. در روزهایی که من ورزشی می نوشتم، ورزش ریشه داشت! اما ورزش امروزی ها به جای ریشه، مدال دارد! ریشه ورزش در آن روزها ورزش مدارس بود، یعنی ما به معنای واقعی در مدارس زنگ ورزش داشتیم. ما به حیاط مدرسه می آمدیم و هر ورزشی را که دوست داشتیم، انجام می دادیم. آن روزها این چنین بود که وقتی ما وارد دبیرستان می شدیم، اکثریت رشته های ورزشی را می شناختیم. در آن روزها رشته هایی نظیر فوتبال، والیبال، بسکتبال، پینگ پنگ وکشتی در مدارس بسیار فعال بودند. ما در دبیرستان دارالفنون تشک کشتی داشتیم و زیر نظر مربیان با تجربه تمرین کشتی می کردیم. تا از موضوع رسانه دور نشده ایم این را هم باید بگویم که بهترین تیتری که در تمام دوران فعالیت رسانه ای خود زده ام این تیتر بود: سرداران بی سلاح! که در قالب آن فوتبال روسیه و شرایط مربیان آن را تفسیر کرده بودم. این مطلب در 4 شماره پیاپی مجله کیهان ورزشی چاپ شد که خوانندگان خاص خودش را هم داشت. البته من در کنار تمامی این فعالیت های شغلی، مدیر پروژه هایی چون هپکو اراک، پلی اکریل اصفهان و پایگاه زیر دریایی کنارک هم بوده ام. فعالیت هایی که هیچ ارتباط و سنخیتی هم با ورزش نداشتند! در آن پروژه ها من به عنوان مدیر 12 میلیون تومان حقوق ماهیانه دریافت می کردم. اما در ورزش همه حقوق من 400 تومان بود و در همین دوران هم بود که ناخواسته قلم از دست من جدا شد و دلیل آن هم کاملا مشخص بود! در همان سالها من ازدواج کرده بودم و باید کاری می کردم تا در کنار آن بتوانم، خانواده ام را هم تامین کنم و همین مسئله عاملی شد تا برای پول در آوردن بیشتر به سراغ کار در پروژه ها بروم.( ادامه دارد )