ثمره تيم مسن و خسته همين است!

✍🏻 محمد رضا نصرالله زاده
………………………………………………..
تيمي كه دقيقه ۵ به میزبان گل می زند و آن گونه هم گل می زند، اصولا باید ابتکار عمل بازی را بدست بگیرد، که ما نگرفتیم. در انتخاب نفرات برای ترکیب ثابت تیم ملی مرتکب اشتباه بزرگی شدیم، در شرایطی که می توانستیم به قلیزاده، ترابی، قائدی، مغانلو و …. بازی دهیم، باز از تمام شده ها استفاده کردیم! با وجود اینکه یک تیم باصطلاح فنی روی نیمکت داشتیم، باز نتوانسته بودیم که شناخت درستی از حریف میزبان خود بدست بیآوریم! در شرایطی که همه می دانستند که اکرم عفیف و معزعلی نیش کشنده قطری ها هستند، آنقدر آنها را آزاد گذاشته بودیم که هر کار که دلشان خواست با تیم ما کردند! طارمی را برای این چنین بازیهایی نگه داشتیم و نگذاشتیم به اینتر! برود، اما او برای ما نه بازی کرد و نه مشکلی را از مشکلات تیم را حل نمود! بی جهت به داور کویتی تاختیم، در صورتی که به گفته دوست و دشمن او بهترین قضاوت این بازیها را تا به امروز انجام داد! آنقدر جلو نیمکت تیم ملی ایران شلوغ بود که صدا به صدا نمی رسید و معلوم نبود در آن هرج و مرج نقش هر کدام از دستیاران باصطلاح فنی امیر قلعه نویی چیست! اصلا مشخص نشد که بعد از آنکه فهمیدیم که در بازی با قطر، روز، روز بیرانوند نیست، چرا بر حفظ او سماجت نشان دادیم! باختیم، بعد هم باختیم! هر چند امیدواریم دوستان این نوشته را نیز به آن ۳۰۰۰ نوشته ای که امیر قلعه نویی مدعی آن بود نچسبانند! بپذیریم که چانه نیمکت فنی تیم ملی کوچک گرفته شده بود! فقط همین!