سنگيني: باید دیوار بی اعتمادی در ژیمناستیک را ، فرو ریخت!
با تصمیم وزارت ورزش و جوانان، و طی نشستی با حضور مدیر کل دفتر امور مشترک فدراسیون های ورزشی، مسوولیت فدراسیون ژیمناستیک به زهرا اینچه درگاهی واگذار شد تا او ضمن اداره امور جاریه، نسبت به برگزاری انتخابات جدید ریاست فدراسیون، اقدام نمایند.از سوی دیگر نیز، وزیر ورزش و جوانان در پاسخ به سووالی عنوان کرد: اینچه درگاهی برابر نظر فدراسیون بین المللی ژیمناستیک، رییس فدراسیون بوده و نیازی به صدور ابلاغی از سوی ما نبوده است. به منظور اطلاع از کم و کیف داستان و پرداختن به جزییات موضوع، گفتگوی کوتاهی داشتیم با فرامرز سنگینی از قهرمانان اسبق تیم ملی و از کارشناسان و مدیران پیشین فدراسیون ژیمناستیک که با هم می خوانیم : پیش از این هم گفته بودم، از ابتدا ، وزارت ورزش و جوانان بایستی همین کار را انجام می داد و ورزش ژیمناستیک را علیرغم تمامی مخالفت ها ، باید به خانم درگاهی می سپرد. دلیل آن هم کاملاً مشخص بود، مسوولان وقت وزارت ورزش و جوانان از همان تابستان سال یک هزار و چهار صد در خصوص انتخابات ژیمناستیک، اهمال کردند و به هر دلیل درست و یا نادرست ( البته از منظر خودشان ) ژیمناستیک را به حاشیه بردند، وگرنه در همان دو سال پیش هم، همین تصمیمی که امروز کیومرث هاشمی گرفتند، می شد گرفت و انتخابات را برگزار کرد. صد البته بزرگواران دیگری هم که به عنوان سرپرست در فدراسیون ژیمناستیک مسوولیت گرفتند به نوبه خودشان علیرغم بزرگواری و احترامی که من هم برای شان قایل هستم، مسیر را اشتباه، طی کردند. ما در همان اواخر سال یکهزار و چهار صد هم، می توانستیم و می بایستی انتخابات را برگزار می کردیم و به تمامی کاندیداها که از منظر قانون، مشکلی نداشتند اجازه شرکت می دادیم. در همان مقطع زمانی هم، تصمیمات به درستی اتخاذ نشد. وظیفه و اولویت حضور یک سرپرست در فدراسیون های ورزشی، ضمن انجام امور اداری، اهتمام به آغاز فرایند انتخابات است و لاغیر. این « مهم » متأسفانه در همان ایام، صورت نگرفت و سبب ساز حواشی بیشتر برای ژیمناستیک کشور شد. فرامرز سنگینی، یکی از پرسابقه ترین دبیران کل فدراسیون های ورزشی در ادامه گفت: متأسفانه در خانواده فرهیخته ژیمناستیک، دیوار بلندی از بی اعتمادی در گوشه گوشه آن وجود دارد و از همین بابت است که ژیمناست ها، برای رفع مشکلات شان، به کسانی خارج از جامعه خودشان مراجعه کرده و خواستار حل اختلافات شان هستند. این « دیوار » ، بلند تر از « دیوار برلین » نیست که تا این حد باعث جدایی و دور ماندن سرمایه های ژیمناستیک از یکدیگر شده، باید این دیوار برداشته شود و برداشتن آن هم، بایستی توسط خود ژیمناست ها صورت بگیرد.
سنگینی در ادامه گفت: من عرض می کنم که این دیوار بی اعتمادی هم حاصل عملکرد هفت، هشت سال گذشته نیست، بنیانش از خیلی پیش از این ها گذاشته شده و مسوولان وقت فدراسیون، در دوره های مختلف تاریخی، کم و زیاد در بلندتر شدن آن نقش داشته اند. اما به هر شکل، این دیوار بایستی فرو ریخته و سرمایه های ارزشمند انسانی ژیمناستیک با هر بضاعت فنی، آموزشی، اجرایی و مدیریتی در کنار هم برای حفظ جایگاه، ارتقاء آن جایگاه و بهروزی ژیمناستیک تلاش کنند و چاره ای هم جز این نیست!
سنگینی در ادامه افزود: هر کس در این خانواده، ادعای هر مطلبی را که دارد، بایستی، خودش هم پیشقدم در آن « ادعا » باشد، شعار نیست، اگر من فرامرز سنگینی، مدعی اتحاد و یکپارچگی این خانواده هستم، باید خودم هم در راه ایجاد این همبستگی، تلاش کنم. باز هم یادآور می شوم، شلیک گلوله و توپ و خمپاره و بر طبل اختلافات کوبیدن، راه برون رفت از مشکلات ژیمناستیک نیست.
شیرینی و شادی کسب مدال نقره دلاور ژیمناست کشورمان، مهدی الفتی در آوردگاه آسیایی هانگژو، حاصل تلاش خانواده ژیمناستیک بود، اما از سوی دیگر، چالشی که برای قهرمان ارزنده و بی نظیرمان، مهدی احمد کهنی ایجاد شده، نیز حاصل همین اختلافات خانواده ژیمناستیک است. همه اعضای خانواده ژیمناستیک بدانند، اگر احترام و یا عدم احترامی در جامعه ورزش کشور در خصوص ورزش ما هست، اگر توفیقات و یا عدم توفیقاتی در تمامی عرصه های قهرمانی، آموزشی، مربیگری، داوری و … داریم، حاصل عملکرد این خانواده است و بس !
