قاسم محمدی از فوتبال تا عکاسی؟!

قاسم‌‌ محمدی  همکار تلاشگر و شکارچی لحظه های ناب ، پیش از آنکه دوربین در دست بگیرد فوتبالیستی قابل بود. عکاس پیشکسوت و مبرز در سالهای دور در تیم کیان شهرری بازی می کرد که هم در نقش مامور محافظت از قفسه توری و‌ هم‌ در پیشانی خط آتش بازیکنی موثر بود. در یکی از روزهای نوروزی با قاسم محمدی تماس گرفتیم تا ضمن تبریک سال نو ، جویای احوالش شوم.  دیالوگ ما طولانی شد و از هر دری صحبت کردیم ، بطوریکه به دوران جوانی ، زمینهای خاکی و …رسیدیم .
قاسم محمدی گفت: من هم همانند بسیاری از جوانان نسل قدیم در زمینهای خاکی شیفته فوتبال شدم. در دهه چهل در زمین خاکی «صدری » شهرری بازی می‌کردم که در مسابقات محلات و همچنین آموزشگاه‌ها بسیار فعال بودم. عاشق دروازه بانی بودم اما چون شم گلزنی هم داشتم، مرحوم‌ کرم نیرلو مربی تیم کیان شهرری از من  در نقش مهاجم‌ هم استفاده می کرد.
وی اضافه کرد : مسابقات محلات شور و شوق عجیبی داشت بطوریکه بلیت فروشی می شد و با اقبال قابل توجه مردم همراه بود. اگر حمل بر تعریف نباشد بنده کاپیتان بودم و در شهرری و دیگر زمینهای خاکی و‌ چمن در تهران با تیمهای نام آشنای پایتخت بازی می کردیم .
از ایشان در خصوص قاب بالا که مرحومان حسین صدقیانی و‌ حسین مبشر دیده می‌شوند جویا شدم که اظهار داشت : رقابتهای محلات و آموزشگاهها حائز اهمیت بود و مسوولان وقت همواره از آن استقبال می کردند . من کاپیتان دبیرستان عظیمیه بودم که در فینال آموزشگاه‌های شهرری قهرمان شدیم. فردی که جایزه اهدا می کند، مدیرکل آموزش و پرورش شهرری بود و آقای نراقی مدیر تربیت بدنی هم نفر دوم از راست قابل مشاهده است. مرحوم‌ حسین صدقیانی نخستین مربی تیم ملی نفر نخست و زنده یاد حسین مبشر رییس وقت فدراسیون فوتبال نیز نفر چهارم از راست دیده می‌شوند .
به یاد دارم از اینکه در نقش کاپیتان تیم قهرمان، این بزرگواران را می دیدم حس عجیبی داشتم. بعدها که در حرفه عکاسی این تصاویر را به همراه مرحومان صدقیانی و‌ مبشر می دیدیم ، خاطرات جالب آن زمان را مرور می کردیم و گل می گفتیم و‌ گل می‌شنیدیم.