چرا صعود تیم قلعه نویی به جام جهانی شیطان بزرگ و شرکا، تضمین شده نیست!

برنامه جاه طلبانه فیفا در چارچوب هدفگذاری دولت جهانی برای هر چه گلادیاتوری تر ساختن فوتبال به منظور سرگرم سازی توده ها در وضعیت آشفته جهانی فعلی، باعث شده بسیاری از پارادایم های باثبات این ورزش در هم بریزند. از آن جمله، سبقت گرفتن پروژه های جاه طلبانه و کوتاه مدت برخی کشورها از کشورهای صاحب فوتبال است. در عرصه فوتبال ملی، تنازع بقای دولت، ملتها به هر چه جاه طلبانه تر شدن پروژه های فدراسیونهای مختلف دامن زده است. تا‌ دو سال دیگر در چنین روزهایی، قطعا هشت تیم از آسیا به جام جهانی ۲۰۲۶ راه یافته اند. تیم نهم را که باید از دل یک تورنمنت سخت و فشرده چند قاره ای عبور کند از همین حالا بخدا می سپاریم. بررسی سیر ۱۵ تیم برتر آسیا در رنکینگ فیفا که حتی تاجیکستان، تایلند، قرقیزستان، لبنان، ویتنام و اندونزی یعنی تیمهایی غیر مدعی اما با قابلیت تغییر چهره و شگفتی آفرینی بالا را نیز شامل نمی شود نشان می دهد که تیم ملی ایران، مسیری کاملا غیر قابل پیش بینی در راه رسیدن به میهمانی جهانی شیطان بزرگ و شرکا در پیش دارد. در این رنگینگ، حتی تیمهای پنجم(قطر)، هشتم( ازبکستان)، چهاردهم( سوریه)، ظرف کمتر از دو ماه اخیر یقه تیم قلعه نویی را گرفته اند و تیم دهم( اردن) با شایستگی تمام به فینال آسیا راه یافته است. تاجیکستان هم که جزو ۱۵ تیم برتر رنکینگ آسیا نبوده ‌و نیست، اخیرا در قطر ۲۰۲۳ خود را در جمع ۸ تیم برتر جام آسیایی جا کرده است. این جام نشان داد که دیگر چیزی به نام قدرت قاهر در فوتبال آسیا وجود ندارد و کشورهای میان مایه و حتی کوچک با پروژه های قوی می توانند در بازی های گلوگاهی یقه ایران، ژاپن، کره جنوبی، عربستان و استرالیا به عنوان قطب های فوتبال را بگیرند. همان طور که پارسال در جام جهانی ژاپن، کره جنوبی و مراکش یقه آلمان، اسپانیا، پرتغال و بلژیک را گرفتند. قبل از جام جهانی ۲۰۲۲ نیز یورو ۲۰۲۰ ثابت کرده بودند که اصل سرآمدی صاحب فوتبال ترین کشورها در عرصه ملی به چالش کشیده شده است. علاوه بر ظهور پدیده مراکش, کرواسی هم با مدیریت پروژه موفق و حتی بدون نسل طلایی، برای دومین دوره پیاپی در جام جهانی پارسال مقام آورد. از آن طرف ایتالیا، قدرت سنتی فوتبال و قهرمان یورو ۲۰۲۰ نتوانست به جام جهانی ۲۰۲۲ صعود کند. در مسیر صعود به جام جهانی ۲۰۲۶ که فیفا مدعوین ۶ کنفدراسیون را به میزان ۱۶ تیم افزایش داده،شاید از نظر عوام ایران هم کار آسان تری برای صعود داشته باشد اما در واقع اصلا این طور نیست.چرا؟ چون دو برابر شدن تعداد سهمیه های قطعی آسیا از ۴ به ۸ تیم، در عین حال تعداد بازیهای گلوگاهی که تیمهای یقه گیر و شگفتی ساز مقابل بزرگان اسمی قاره دارند را نیز افزایش می دهد. حالا در فوتبال به سرعت در تب و تاب پیشرفت آسیا، یقه گیری کوچکترها از بزرگ ترها تبدیل به یک ارزش شده است. بعد از شکست مفتضحانه قلعه نویی در مقابل قطر که مستقیما نتیجه تصمیمات او برای عدم جوانگرایی در تیم ملی و در پیش گرفتن تاکتیکهای سنتی و قابل پیش بینی برای رقیب بود، او مطمئنا از هر ریسمان سیاه و سفیدی در مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ می ترسد. این اتفاقا خوب است و باعث می شود او دست از خوش خیالی بردارد و برای رقابتی نفس گیر نه آسان آماده شود. این بزرگوار معتقد به اصل ظلم سیاست بر فوتبالی ها، حالا بهتر از هر کسی درک کرده که علاوه بر معادلات سیاسی به شدت تاثیر گذاری که بر مقدماتی جام جهانی دو سال و نیم دیگر میزبانی آمریکا، کانادا و مکزیک سایه خواهد افکند، معادلات فوتبالی پیچیده و جدیدی در قلمروی AFC حاکم شده است.
او مطمئنا تا روز قرعه کشی مرحله گروهی دوم مقدماتی آسیایی جام جهانی ۲۰۲۶ چشم بر هم نخواهد گذاشت جایی که در گروه های شش تیمی سه گانه، در کنار هم قرعه شدن ایران با یکی از چهار قطب قاره، همگروهی با دو مورد از آن یقه گیرهای یاد شده و یا چین و کره شمالی که با سازماندهی قوی باز می گردند می تواند حاشیه امن صعود مستقیم به عنوان تیم دوم گروه را از بین برده و تیم ملی را راهی سفر پلی آف های گروهی آسیایی و جهانی بسیار طولانی، خسته کننده و نامعلوم سازد که البته در آنها هم یقه گیرها حرف اول و آخر را می زنند.