کار دست وزیر ورزش خواهد داد!

فرهنگ هر جامعه ای به سیستم اموزشی آن کشور باز می گردد.
در رقابتهای جام جهانی ۲۰۲۲ کره و ژاپن تنها کشوری که به نظافت استادیومها، بعد از کسب هر نتیجه ای اهمیت می داد ژاپن بود، و به پیرو ی از انها برخی از کشورهای دیگر برای آنکه از قافیه فرهنگ اخلاقی تماشاچیان کشور آفتاب تابان عقب نمانند اقدام به تقلید رفتارهای انها کردند، اما متاسفانه رفتار مقلدان این امر تداوم چندانی پیدا نکرد، زیرا این امر فقط در سیستمهای آموزشی ژاپن و بعضی دیگر از کشورها ، متداول و مرسوم است . اگر نگاهی به استاندارد های بین المللی در زمینه سرانه ورزشی بیافکنیم پی خواهیم برد که یک فضای سبز ورزشی با ابعاد ۲ در ۲ باید برای هر شهروند در کلان شهرها طراحی و برنامه ریزی شود. که نیروهای جوان کشورمان از این مهم بی بهره اند . ما در طول چند سال اخیر علاوه بر رشد افقی به رشد عمودی نیز رسیده ایم آیا برای رشد عمودی و افقی که ساکنین زیادی را در خود اسکان داده، استاندارهای مذکور از سوی مبادی ذیربط رعایت شده است ؟ اما پاسخ و کلید این معما در اذهان شهروندان کاملا گویاست . تهران در دهه پنجاه دارای نزدیک به ۸ میلیون جمعیت بود و در ان زمان ما صاحب استادیوم های ، ازادی ، تختی ، شیرودی ، ارارات، و کشوری بودیم اما امروز با بیش از ١۵میلیون نفر جمعیت علیرغم اینکه استادیومی ساخته نشده بلکه شاهد فرسایش و از بین رفتن استادیوم های یاد شده نیز هستیم .البته سالنهای ورزشی و بدنسازی بطور قارچ گونه بدون رعایت بسیاری از استاندارد ها و عدم نظارت با دریافت شهریه های نا متعارف در فضاهای بسیار کوچک و پایین تر از سطح زمین رشد و فعالیت می کنند. که خود این موضوع ساعت ها بحث می طلبد. اما باز این رشد برای پاسخ به همه دهک های جامعه به لحاظ مالی و فیزیو لوژیکی کامل نیست . و توضیح علمی، دلایل این امر بر عهده کارشناسان علوم ورزشی است. در یک نظر سنجی بسیار ساده و رندومی می توانیم پی ببریم که چند درصد مردم از امکانات رفاهی و ورزشیموجود رضایت نسبی را دارند؟ هر چند که این امر بارها توسط دانشجویان انجام شده اما پاسخ آن رسانه ای نشده و مردم از نتایج انها اطلاعی پیدا نکرده اند، با نشستن کیومرث هاشمی پشت میز وزارت ورزش ، با تجربه ۴۰ ساله در آن، این توقع برای اهالی ورزش بوجود امده است که با یک نگرش بسیار ساده در ساختن و یا مرمت و بهینه سازی همه ورزشگاهها کشور اقدام شود. شاید در این بین ادعا شود که بودجه وزارت ورزش در یک بررسی ساده حتی پاسخگوی ۲ باشگاه مردمی پرسپولیس و استقلال هم نیست. اما اگر این ورزشگاه ها در یک مناقصه واقعی به مدت ۵ سال در اختیار شرکتهای خصوصی یا حتی دولتی قرارگیرند با در امد بدست امده از اجاره و تبلیغا ت آنها می توان به بازسازی تمام عیار ورزشگاههای مذکور اقدام نمود. باور کنید که این موضوع نه قصه است نه داستان ، و نه نیاز به اتاق فکر که اخیرا در سازمانها مد شده است، دارد. بلکه باید فقط در نگرش مدیران حاضر در ورزش تغییراتی را ایجاد کرد که شاید هم اندکی سخت باشد!