رزش دوستی های بی منت و بی منفعت

در یکی از روزهای سه شنبه فردی به ناصر خان می گوید: امروز چند شنبه است؟ ناصر خان متعجب می گوید: این که دیگر سوال ندارد! معلوم است دیگر! سه شنبه است و آن فرد بسیار جدی خطاب به ناصر خان می گوید: می دانی که خداوند رحمان و رحیم هم سه شنبه متولد شده است! و همین یک کلام حرف باعث می شود تا سه شنبه ها برای ناصر خان به یک روز مقدس تبدیل شود! ناصر خان از آن به بعد همه جلسات مهم کاری خودش را سه شنبه ها می گذاشت! سه شنبه ها به عیادت بیماران و نیازمندان می رفت! سه شنبه ها را برای انجام کارهای خیر خود انتخاب می کرد و مسابقات مهم خودش را نیز سه شنبه ها برگزار می کرد! ناصر خان آنچه را که در زندگی یاد گرفته و به دیگران هم یاد داده است، دوست داشتن بدون منت و منفعت است! ناصر خان کار برگزاری جلسات ماهیانه اش با پیشکسوتان ورزش و فوتبال را از سه شنبه اول یکی از ماه های سال 1359 استارت زد، جلساتی که هنوز هم بعد از 44 سال اولین سه شنبه هر ماه برگزار می شود و آدم هایش نیز دیگر به حضور دراین جلسات عادت کرده اند! ناصر خان وظیفه خودش می داند که در این جلسات سه شنبه های اول هر ماه از آنهایی که برای ایران عزیز افتخار آفرینی کرده و پرچم مقدس آن را در بالاترین مرتبه به اهتزاز درآورده اند تجلیل کند! که خدا را شکر همچنان این کار را با قوت و قدرت انجام می دهد! ناصر خان در دبیرستان دارالفنون و دانشکده ادبیات معلمان ورزش نام آشنایی هم داشت. از آقای نمین و مسعود نیا گرفته نا آقایان حق پناه، نصیری نیک، گرایلی و … اینها همه از معلمین ورزش تاثیرگزار ناصرخان بوده اند.معلمانی که هنوز هم پای ثابت جلسات سه شنبه های اول هر ماه ناصر خان هستند. ناصر خان آدم قدر شناسی هم هست: او می گوید: اگر من آدم با سوادی شدم. اگر توانستم منشا خیری باشم. اگر توانستم دستی را بگیرم و … همه بواسطه نقش معلمانی بود که در ساختن من کم فروشی نکردند. ناصر خان هرگز در طول زندگی خودش، لب به گلایه و شکایت از کسی باز نکرده و نمی کند و بدون شک همین ویژگی مثبت است که باعث شده تا او در این سن و سال در نهایت آرامش زندگی کند. در سال 1360 و در یکی از همین جلسات سه شنبه های اول هر ماه که در آن زمان در سه راه طالقانی و در زیر زمین شرکت ناسیونال برگزار می شد، ناصر خان سه میهمان ناخوانده نام آشنا به نام های اکبر گلپایگانی، پیوند و محمد نوری داشت. میهمانانی که آمدند، با صدای گرم شان هنر نمایی کردند و رفتند! و کسی هم متوجه نشد که چه کسی آنها را به این جلسه دعوت کرده بود! بدون شک یکی از ویژگی های منحصر به فرد ناصر خان این است که در زمانه ای که دوستی ها به هر علتی دوام و قوام چندانی ندارد او رفقایی دارد که عمر دوستی شان با ناصرخان به شصت سال می رسد، رفقایی که هنوز هم هستند و در هر شرایطی با ناصرخان زندگی کرده و می کنند! ( ادامه دارد )