ایران قوی، ورزش قوی محقق می شود یا در حد کلید واژه می ماند؟!
در جوامع امروزی بهره مندی از نیروی انسانی ماهر و خلاق در فرآیند توسعه پایدار نقش اساسی دارد و در این میان به كارگیری مدیران نخبه و كارآمد كه با سبك مدیریتی صحیح و پویا بیشترین بهره وری را از این نیروی انسانی داشته باشند امری ضروری است.
*ورزش قوی= مدیر قوی+برنامه قوی*
وزارت ورزش و جوانان بیشترین نیروی کار در حوزه اجتماعی را در بدنه خود جای داده است و مدیریت این تعداد نیروی انسانی به مهارت ها و تخصص های ویژه ای نیاز دارد كه گاه نبود آن مهارت ها می تواند عواقب زیانباری را برای سازمان و در ابعاد كلی برای كشور در پی داشته باشد. با وجود توسعه و پیشرفت ایران در ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، اما برخی از شیوه های متداول مدیریت در كشور، متناسب با یك كشور در حال توسعه نیست و همچنان در سبك و سیاق سنتی خود باقی مانده است و استمرار این نوع مدیریت كه كارشناسان از آن به شیوه مدیریتی ضد توسعه ای یاد می كنند، موجب توقف و ایستایی در روند توسعه یافتگی كشور می شود. اگر چه كم نیستند مدیران متخصص، دلسوز، پویا، با وجدان، متعهد و لایق در این كشور، اما وجود مدیرانی كه با سبك مدیریت سنتی خود موانع زیادی برای توسعه یافتگی كشور ایجاد كرده و سبك های مدیریتی زیان بار و خسارت آور خود را كماكان ادامه می دهند، فراتر از حد تصور موجب عقب ماندگی، هدر رفت منابع و تاخیر در روند توسعه كشور می شوند. آیا زمان آن نرسیده كه نوع نگاه ها در حوزه مدیریتی ورزش را تغییر و از سبك جامعه سنتی به سبك جوامع توسعه یافته تغییر رویكرد دهیم؟ آیا با این نوع سبك مدیریتی می توان به تحقق برنامه های سند چشم انداز و برنامه های پنج ساله توسعه كشور و افق های ترسیم شده برای آینده این كشور در حوزه هوش مصنوعی و فناوری روز امیدوار بود؟ آیا سبك مدیریتی كنونی مبتنی بر رابطه سالاری و نگاه حزبی است یا شایسته سالاری و تخصص گرایی؟ در دیدار رهبری با ورزشکاران و کلام ایشان صمیمیت و رفتار خودمانی موج می زد احساس راحتی با قشر سالم و در عین حال اجتماعی جامعه، آیا این نگاه در مدیریت ورزش کشور هم جاری و ساری است؟ در نگاه رهبری ، ورزش نیازمند مدیریت رودخانه ای است تا عطر، طراوت و شادابی جامعه ورزش معطر کننده جامعه باشد اخلاق و معنویات رشد کند و فراگیر شود آنچه ایشان آن را ارزشمندتر از مدال دانستند نه اینکه در داخل برکه راکد بماند تا بوی تعفن آن هم را خبر کند، رمز مدیریت رودخانه ای، جاری بودن آن است ارمغانش سرسبزی و طراوت به محیط اطراف است. آیا در ورزش کشور مدیریت رودخانه ای یا مدیریت بركه ای و بحث شایسته سالاری و توسعه و پیشرفت ورزش را با نگاه نافذ رهبری بررسی و دنبال می کنیم؟
ویژگی اصلی مدیریت رودخانه ای این است كه آب در آن در جریان است و این جریان و حركت آب موجب می شود اطراف رودخانه سرسبز و دل انگیز باشد و جاذبه های زیادی دارد مردم را برای گذران وقت و تفریح و استراحت به سوی خود جذب می كند و اذهان عمومی را به خاطر هوای تمیز و سرسبزی محیط و زلالی آب متوجه خود می كند. اما در مقابل ویژگی بركه، راكد ماندن آب و در جریان نبودن آن است راكد ماندن آب فضایی متعفن و منزجر كننده ایجاد می كند و هیچ كسی برای گذران اوقات خود بركه را انتخاب نمی كند و همگان از آن دوری می كنند. در خصوص مدیران نیز همین فضا حاكم است. مدیران رودخانه ای همان مدیران پویایی هستند كه متناسب با شرایط و مقتضیات مكانی و زمانی میتوانند دانش و مهارتشان را ارتقا دهند و در این شرایط متناسب با نیازهای جامعه تصمیم درست بگیرند و برنامه ریزی درست داشته باشند. مدیر رودخانه ای با كاری كه انجام می دهند به نهاد خود اعتبار و ارزش داده و همگان را از مزایای آن بهره مند می سازند؛ اما مدیران بركه ای بدون هیچ برنامه و ایده پردازی و جذب منابع و اعتبارات و به دور از چینش سرمایه انسانی متخصص كار می كنند و نهاد تحت مدیریت خود را راكد نگه داشته و آن نهاد را به بركه ای منزجر كننده و محدود تبدیل می سازند. محیط ورزش با توجه به دوران محدود ورزش حرفه ای نیازمند مدیریت رودخانه ای است تا سرمایه های ورزش کشور به جای طرد و رانده شدن و یا بهره برداری معاندین، دخیل و مشارکت کننده در برنامه ها و فعالیتهای ورزشی و فدراسیون ها باشند، یک سازمان نباید خود را درگیر کارهای عبث و بیهوده کند ، تفکر مدرسه ای و جمع دوستان محیط کار را رابطه ای و متعفن می کند. انقلابی و ولایی بودن کار ولایی و جهادی می طلبد.
